Wednesday, September 28, 2011

காளி கேசம்

கன்னியாகுமரி மாவட்டத்தில் அமைந்திருக்கும் அத்தனை பிரபலமாகாத ஒரு பிக்னிக் ஸ்பாட். இயற்கை அன்னை எங்கள் மாவட்டத்திற்கு அள்ளிக்கொடுத்திருக்கிருக்கும் வன வளத்திற்கு இந்த ஒரு பகுதியே சான்று. ஏனோ அரசாங்கமும் இந்த பகுதியை சுற்றுலா மையமாக்க ஒரு துரும்பைக் கூட கிள்ளி போடாததால் இது இதுவரை உள்ளூர் மக்களுக்கு மட்டுமே தெரிந்த ஒரு இடமாக உள்ளது.




கண்ணாடி போல் தெளிந்த, குளிர்ந்த நீருடன் ஓடும் காட்டாறும், சிறு காளி அம்மன் கோவிலும் இங்கு பிரசித்தம். சுற்றிலும் ரப்பர் எஸ்டேட்டுகள், பாதிக்கு மேல் வனத்துரை மற்றும் அரசு ரப்பர் கார்ப்பரேஷன் என்று ஒரு நிறுவனத்தின் கட்டுப்பாட்டில். நம் கழக அரசுகளின் கட்டுப்பாட்டில் ரப்பர் எஸ்டேட் மற்றும் வனவளம்.. நீங்களே ஊகித்துக்கொள்ளுங்கள் அந்த நிர்வாகம் எப்படி இருக்குமென்று. இங்கு வேலை பார்க்கும்
அரசு அதிகாரிகள் ரொம்ப ஷேமமாக இருப்பதற்கான எல்லா வசதிகளையும் இயற்கை அன்னை அளித்துள்ளாள்.

ரொம்ப மேலே செல்ல அனுமதி இல்லை, மேற்பகுதியில் சில தனியார் எஸ்டேட்கள் இருக்கின்றன.. அடியேனுக்கு அங்கு செல்ல வாய்ப்பேதும் இதுவரை கிட்டவில்லை.

என் சமீபத்திய சென்ற மாத விடுமுறையில், காளி கேசம் ட்ரிப் எதிர்பாராத விதமாய் அமைந்தது.. கன்னியாகுமரி என்று அஜென்ண்டாவில் இருந்தது சில பல காரணங்களால் காளிகேசம் என்று மாறிப்போனது. யாருக்கும் நான் வெஜ் மூடு எதுவும் இல்லாததால் உடுப்பி இன்டர்நேஷனலில் வாங்கிய நாலு பார்சல் பூரி கிழங்குடன் நாங்கள் பழைய காலத்து நண்பர்கள் நாலுபேர் எங்கள் பெங்களூர் நண்பன் புதியதாய் வாங்கியிருந்த டாட்டா மான்ஸாவில் கிளம்பி சென்றோம்.

பொண்டாட்டிகளை சமாளித்துவிட்டு தனியே கிளம்புவதே பெரிய சாகசம், நாலு பேரும் இப்போது நான்கு திக்கில் வேலை பார்ப்பவர்கள், நான் ஊருக்கு வரும் சமயம் எப்படியாவது மற்ற மூவரும் ஒன்று அல்லது இரண்டு நாள் ப்ரோக்ராம் வைத்துக்கொண்டு நாகர்கோவில் வந்து விடுவார்கள். அதற்கு ஏற்பாடு செய்வதற்குமுன் தாவு தீர்ந்துவிடும், பல ஈமெயில்கள் பறக்க வேண்டியதிருக்கும். சிலர் மனைவியுடன் வந்திருப்பார்கள், சிலர் தனியே.

ஏதோ ஆபிஸ் மீட்டிங் சென்னையில் என்று சொல்லி விட்டு சூட்கேஸ் சகிதம் நாகர்கோவில் வந்து லாட்ஜில் தங்கும் சில ஏமாற்று பேர்வழிகளும் உண்டு. நான் அப்போது மனைவியுடன் மாட்டிக்கொண்டிருப்பேன், கண்டிப்பாய் பெர்மிஷன் கிடைக்காது என் நண்பர்களுடன் தொடர்ந்து பல மணி நேரங்கள் தொடர்ந்து செலவு செய்வதற்கு. நாங்கள் நான்கு பேர் சேர்ந்தால் செய்யும் லூட்டிகள் அத்தனை உலக பிரசித்தம் ஆகிவிட்ட படியால்..

என்ன செய்வது, ஏதோ காரணத்திற்காக நான் திருநெவேலி அல்லது திருவனந்தபுரம் அவசரமாக போக வேண்டியுள்ளது என்று சொல்லி நான் இவர்களுடன் சேர்ந்தாக வேண்டும்.

ஆத்தாடி, அந்த அவஸ்த்தையை எழுத்தில் சொல்வது கடினம்.. அவர்கள் எல்லாம் வந்திருப்பார்கள், என் மனைவிக்கும் தெரியும்.. அவர்களை விட்டு விட்டு நான் தனியே வேரு ஊருக்கு கிளம்புகிறேன் என்பதை கிடைக்கும் குறைந்தபட்ச நேரத்தில் நம்ப வைப்பது எத்தனை சிரமம் என்று எனக்குத் தான் தெரியும்?? அப்படியும் ஏதோ சொல்லி சமாளித்து கிளம்பியாக வேண்டும்.

சரி பேக் டு காளிகேசம்.. மிக அருமையான சுற்றுலா பகுதி.. தெளிந்த ஓடும் நீரில் மூழ்கி குளிப்பது கண்டிப்பாய் ஒரு சுகானுபவம், துபாய் போன்ற பாலைவன நகரங்களில் கிடைக்காதது.

நான் சிறுவயதில் (கல்லூரி முதல் ஆண்டு??) முதல் முறையாக காளிகேசம் சென்றேன்.. ஒரு எட்டு அல்லது ஒன்பது நண்பர்கள் முதல் நாளே சிக்கன் மசாலா மற்றும் புரோட்டா, ரைஸ் என்று ஆர்டர் கொடுத்து எடுத்துச்சென்று அங்கு வைத்து தண்ணி அடித்து, சாப்பிட்டு, குளித்து, தண்ணி அடித்து, சாப்பிட்டு, குளித்ததெல்லாம் இப்போதும் நினைவில் இருக்கிறது. 5 கோழி கறி சொல்லியிருந்தோம், ஆனால் சாப்பிடும் போது பத்துக்கு மேல் கால் பீஸ் இருந்தது, இதை சொல்லிச்சொல்லி ஆர்டர் கொடுத்தவனை அழ வைத்தது தனிக்கதை.

இந்த மாதிரி கெட்டுகதர்களுக்கு ஏற்ற இடம். அப்போது பஸ் கீரிப்பாறையுடன் நின்று விடும், அதன் பின் காளிகேசம் வரை சில கிலோமீட்டர்கள் நடந்து செல்ல வேண்டும். ஆனால் இப்போது பஸ் காளிகேசம் கோவில் வரை செல்லும் என நினைக்கிறேன். ரோடு வசதி உள்ளது, பஸ் வசதியை விசாரித்துக்கொள்ளுங்கள்.

பின்னர் நினைவில் உள்ளது என் கல்லூரி மூன்றாம் ஆண்டில் கல்லூரி நண்பர்கள் இணைந்து சென்றது. அப்போது சிக்கன் ரவாபிரியாணி என்று ஒன்றை அங்கே சென்று சமைத்துச்சாப்ட்டோம். நன்றாகத்தான் இருந்தது, நான் முதலும், கடைசியுமாய் சாப்பிட்ட சிக்கன் ரவா பிரியாணி அது தான். சமையல் செய்ய ஆளை அழைத்துச்சென்றிருந்தோம். கல்லூரி நண்பர்களுடன் தண்ணி அடித்து, சாப்பிட்டு, குளித்து, தண்ணி அடித்து, சாப்பிட்டு, குளித்ததெல்லாம் வாழ்வில் மறக்க முடியாத தருணங்கள்.

பின்னர் நான் பெங்களூர் சென்றுவிட்ட நிலையில் என் மற்ற நண்பர்கள் அவர்கள் பெண் நண்பர்களுடன் சென்றதை கதை, கதையாக இப்போதும் சொல்வார்கள் என் வயிற்றெரிச்சலை கொட்டிக்கொள்வதற்காக. மூன்று அல்லது நான்கு பேர் ஜோடியாக இருக்கவும் ஒருவன் மட்டும் ஜோடி இல்லாமல் மற்ற ஜோடிகளை மறைந்திருந்து கவனித்து நேரம் போக்கியதை இந்த முறையும் சொல்லி சிரித்துக் கொண்டோம். (மக்கா, யார் வேண்டுமானாலும் நீங்கதான் அந்த ஜோடி இல்லாத ஆள் என்று தப்பித்துக் கொள்ளுங்கள், அதனால் பெயர் சொல்லவில்லை). அந்த ஜோடிகளில் ஒரு ஜோடி மட்டுமே திருமணம் வரை சென்றார்கள்..

எஸ், அடுத்த முறை கன்னியாகுமரி மாவட்டம் சென்றால் மறக்காமல் காளிகேசம் செல்லுங்கள், சமைத்து சாப்பிடுவதற்கும், மற்றவற்றுக்கும் ஏற்பாடு செய்து கொள்ளுங்கள்.. இது போல் காட்டுப்பிரதேசங்களில் சமைக்கப்படும் உணவிற்கு ஏதோ தனி சுவை உள்ளது, அதனை மிஸ் பண்ண வேண்டாம். மனைவிகளை அழைத்துச்சென்றால், தண்ணி அடிக்க முடியாது, சிகரட் குடிக்க முடியாது போன்ற சில்லரை பிரச்னைகள் உள்ளது, நன்கு யோசித்து முடிவு எடுங்கள்.




காட்டாறு மற்றும் சிற்றருவிகளை பற்றித்தெரிந்த குமரி மாவட்டத்து நண்பர்களை துணைக்கு அழைத்துச் செல்லுங்கள், சில இடங்கள் அபாயமானவை, ஆழம் தெரியாமல் காலை வைத்து மாட்டிக் கொள்ள வேண்டாம்.

அன்புடன், வசந்தா நடேசன்

Tuesday, September 27, 2011

கட்டிங், கட்டிங்..

வணக்கம் நண்பர்களே.

சிறுவயது மலரும் நினைவுகள் என்றுமே மனதுக்கு நிறைவானவை.. மீண்டும், மீண்டும் எத்தனை முறை வாழ்க்கையில் அசை போட்டாலும் அலுப்பை தராதவை. சிறுவயதில் முடிவெட்டிக்கொள்வதற்காக செய்த அளும்புகளை கொஞ்சம் அசை போட்டுப் பார்க்கிறேன்.

சிறு வயதில் எனக்கு குருவிக்கூடு வைத்து என் அம்மா தலை சீவி விடுவார்கள். நல்ல வேளையாக குடுமி ஸ்டைல் இருந்த காலத்தில் பிறந்து தொலைக்காமல் இருந்தேன் என்று பின்னர் நினைத்துக்கொண்டதுண்டு. இடது உச்சி எடுத்து தலை சீவிவிட்டு, வலது பக்கம் படிந்துள்ள முடியை அப்படியே பின்னால் கோறிவிட்டு ஒரு மூணு இஞ்ச் முன்னந்தலையில் விட்டு விட்டு வலதுபக்கமாய் பணித்து சீவி விட்டால் அதுதான் குருவிக்கூடு ஸ்டைல்.

மிகச்சிறு வயதில் எங்கே குருவி நெசமாலுமே குடி வந்துவிடுமோ என்று கொஞ்சம் பயம் இருந்தது நிஜம் தான். நீண்ட நாட்களாக, ஒரு அஞ்சாப்பு அல்லது ஆறாப்பு படிப்பது வரை ஐயா இந்த ஸ்டைல் தான். பின்னர் ஒரு சுப தினத்தில் இனி குருவிக்கூடு சரிவராது என்று வெறுமனே இடது உச்சி எடுத்து பணித்து சீவிக்கொள்ள ஆரம்பித்தேன்.

பின்னர் வந்தது பாருங்கள் ஹேர் ஸ்டைலில் ஒரு புரட்சி.. ஸ்டெப் கட்டிங் ஸ்டைல் வந்து எல்லா இளைஞர்களை பாடாய் படுத்தியது மறக்க முடியாதது. பொடிசுகள் முதல் இளைஞர்கள் வரை எல்லோருக்கும் பிடித்த ஸ்டைலாக இது இருந்தது.. வணங்காத முடியையும் ஹீட்டர் போட்டு ஒரு அளவுக்கு வளைத்து முக்கால் காதை மூடிக்கொண்டு தான் தமிழ்நாட்டில் எல்லோரும் நடந்தார்கள் என்று நினைக்கிறேன்..

சினிமா உலகிலும் இந்த ஸ்டைல் பிரபலம். ஒரு தலை ராகம் சுதாகர், கமல ஹாசன் என்று எல்லோருக்குமே ஸ்டெப் கட்டிங் ஸ்டைல் தான் ஒரு ஐந்து அல்லது ஆறு வருடங்களுக்கு. இடையிலேயே சுதாகர் எல்லாம் காணாமல் போனது வேறு கதை.

என்னுடைய அப்பா அப்போது முடி வெட்டிக்கொள்ளும் கடையில் தான் நானும் அப்போது முடி வெட்டிக்கொள்ள வேண்டும் என்பது என் வீட்டில் எழுதாத சட்டம். கொஞ்சம் வளர்ந்ததும் இந்த சட்டத்தை மாற்ற நிறைய போராடியிருக்கிறேன். இப்போது ரோடுக்கொரு ஏ.சி சலூன் வந்து விட்ட நிலையில் நான் ஊருக்கு சென்றால் என் பையன் வெட்டிக்கொள்ளும் கடையில் நானும் முடி வெட்டிக்கொள்கிறேன், காலம் எவ்வளவு மாறியிருக்கிறது!

நானும் ஸ்டெப் கட்டிங் வெட்டிக்கொள்வதற்காக நிறைய சலூன்களை அப்போது மாற்றியிருக்கிறேன். நம் ஊர் சலூன்களில் ஹீட்டர் முதலிய அட்வான்ஸ் கருவிகள்(!) அறிமுகம் ஆனது அந்த காலம் தான். ஹீட்டர் போட்டுக்கொண்டால் முடி கொட்டி விடும், சீக்கிரம் நரைத்துவிடும் என்று பெருசுகளிடம் இருந்து மிரட்டல்களும் வருவதுண்டு.

பத்தாப்பு, பதினொண்ணாப்பு படிக்கும் போது யாருக்கு அதைப் பற்றி கவலை?? கலங்காமல் மாறி, மாறி ஹீட்டர் போட்டு பணிய வைத்த தலை என்னுடையது!

தெருவுக்கு தெரு அப்பாயிண்ட்மென்ட் எடுத்து/கொடுத்து சைட் அடித்த காலம் அது, இவள் செட்டாவாளா? அவள் செட்டாவாளா என்று அலைவோம். அப்போதெல்லாம் பெண்பிள்ளைகள் இவ்வ்வ்வளவு சோஷியலாய் இல்லை என்பது ஒரு குறைதான்.

கடைக்கண் பார்வைக்காக உயிரையே விட துணிந்திருந்த நம்மை முடி கொட்டிவிடும், நரை வந்துவிடும் என்பதெல்லாம் மிரள வைக்கவில்லை. முடிவெட்டிக்கொள்வதற்காக வடசேரியிலிருந்து செட்டிகுளம் ஜங்ஷன் வரை சைக்கிளை அளுத்திக்கொண்டு போயிருக்கிறேன் என்றால் பார்த்துக்கொள்ளுங்கள்!

பின்னர் வந்தது தான் இப்போதைய டிஸ்கோ கட்டிங்.. கார்த்திக், கமல் ஹாசன் எல்லாம் இந்த ஸ்டைலுக்கு முதலிலேயே மாறி விட்டார்கள். என்னுடைய நண்பன் ஒருவன் அவன்தான் நாகர்கோவிலிலேயே முதன் முதலாக இந்த ஸ்டைல் வைத்துக்கொண்டதாக இந்த பேச்சு வரும்போதெல்லாம் அப்போது பீற்றிக்கொள்வான்.

நான் இன்றுவரை அதே டிஸ்கோவுடன் நிறுத்திக்கொண்டாலும், (ஆமா.. இப்ப மாத்திட்டா மட்டும் நாம சைட் அடிக்கவா போகப்போறோம்? இல்ல வீட்டம்மா தான் உட்ருமா??)

ஆனாலும் இப்போது வித விதமாய் ஹேர் ஸ்டைல் வைத்துக்கொண்டு பைக்கில் சுத்தும் என் பையனைக் கண்டு கொஞ்சம் மிரண்டு தான் போயிருக்கிறேன்.

ம்ம், நாளை அவனுக்கு அசை போட இன்றைக்கு நிறையவே ஸ்டைல்கள் உள்ளன! நம் வாயிலேயே அந்த ஸ்டைல் பெயர்கள் நுழையவில்லை என்பது தான் நிஜம்.

அன்புடன், வசந்தா நடேசன்.

Monday, September 26, 2011

உங்கள் ரோல்மாடல் யார்??

நண்பர்களே, உலகம் எங்கேயோ போய்க்கொண்டிருக்கிறது.. உங்கள் ரோல்மாடல் யார் என்பதை ஒரு சிம்பிள் கணக்கின் மூலமாக மிக சுலபமாக கண்டுபிடிக்கவும் இப்போது அமெரிக்காவில் ஒரு ஃ.பார்முலா கண்டுபிடித்து விட்டார்கள் என்றால் பார்த்துக்கொள்ளுங்கள். ம்ம்ம், எல்லாம் காலம் செய்த கோலம், என்னத்த சொல்ல?

நானும் போட்டுப்பார்த்தேன், என் ரோல்மாடலாக பில் கேட்ஸ் வந்தார்! என்ன துல்லியமான கணக்கென்று ஒரு நிமிஷம் ஆடிப்போய்விட்டேன் என்றால் பார்த்துக்கொள்ளுங்கள்.

சுலபமாக நான் சொல்லஇருக்கும் இந்த மனக்கணக்கை போட்டுப்பாருங்கள், நீங்களே கண்டுபிடித்துவிடலாம் உங்கள் ரோல்மாடல் யார் என்பதை.

எச்சரிக்கை
எந்த காரணம் கொண்டும் ஸ்க்ரோல் டௌன் பண்ணக்கூடாது. மீறி செய்தால், ராத்திரி பல துர் சொப்பனங்கள் வரக்கூடும் என்பது இந்த கணக்கின் விதி.. விதியை மீறுபவர்கள் சங்கத்திலிருந்து தள்ளி வைக்கப்படுவார்கள் என்பதையும் அன்புடன் தெரிவிப்பது இப்போது என் கடமையாகிறது.

முதலில் 1 முதல் 8 க்குள் உங்கள் லக்கி நம்பர் ஒன்றை தேர்வு செய்து கொள்ளவும். ஒம்போது என்று சுருளிராஜன் போல் சொல்லக்கூடாது, விதி அனுமதிக்காது, கணக்கு தப்பானால் நிர்வாகம் பொருப்பாகாது

சரி, இப்போது உங்கள் லக்கி நம்பரை 3ல் பெருக்குங்கள்.

பெருக்கி வந்த விடையுடன், 3 ஐ கூட்டவும்.

மீண்டும் ஒருமுறை மேலே கண்டுபிடித்த விடையை 3ல் பெருக்கவும்.

இப்போது உங்களுக்கு சர்வ நிச்சயமாய் ஒரு இரண்டு இலக்க எண் கிடைத்திருக்கும். (உதாரணத்திற்கு 75 என்று வைத்துக்கொள்வோம்.)

நீங்கள் கண்டுபிடித்த இரண்டு இலக்க எண்ணைக் கூட்டவும். (உதாரணம் 7 + 5 = 12)

இப்போது ஸ்க்ரோல் டௌன் செய்து, உங்கள் லக்கி நம்பரை வைத்து நீங்கள் கண்டுபிடித்த எண்ணுக்குரிய நபர், உங்கள் ரோல்மாடல் யார் என்று கண்டுபிடிக்கவும்.



1) மகாத்மா காந்தி


2) ஜவகர்லால் நேரு


3) மன்மோகன் சிங்


4) சோனியா காந்தி


5) சூப்பர் ஸ்டார் ரஜினி காந்த்


6) பத்மஸ்ரீ கமல்ஹாசன்


7) டாக்டரு விஜய்


8) தல அஜீத்


9) வசந்தா நடேசன்


10) தலாய் லாமா


11) பில் கேட்ஸ்


12) மதர் தெரஸா


எனக்குத்தெரியும், முதலிலேயே தெரியும்... அப்படி பார்க்காதீர்கள், வெட்கமாக இருக்கிறது.. நான் பதிவுலகிற்கு வந்து இந்த சிறிது காலத்திலேயே இந்த அளவுக்கு வேல்டு பேமஸ் ஆவேன் என்று முன்பு நினைத்ததில்லை. நீங்களும் முயற்சி செய்யுங்கள், ஒரு நாள் நிச்சயம் என்னைப்போல் வரமுடியும், வாழ்த்துக்கள்.

டிஸ்கி:- தயவு செய்து வேறு வேறு நம்பர்களை தேர்வு செய்து பெருக்கி, கூட்டுவதை நிருத்தவும், எந்த நம்பரை தேர்வு செய்தாலும் நான்தான் உங்கள் ரோல் மாடல்???? அப்படியே வைத்துக்கொள்ளுங்களேன், உலகம் நின்றுவிடவா போகிறது??? நான் ஒன்றும் தப்பாக நினைக்க மாட்டேன்!!!!!! சின்னபுள்ள தனமால்ல இருக்கு??

அன்புடன், வசந்தா நடேசன்.

Sunday, September 25, 2011

பாத்து யோசி!

உலகில் எல்லாவற்றுக்கும் எதிர்வினை உண்டு அல்லவா? ஏன் வயதான ஆண்களுக்கு (கிழவர்களுக்கு?) இளம்பெண்களின் மீதும், இளைஞர்களுக்கு வயதான பெண்களின் (ஆண்ட்டிகளின்) மேலும் ஆசை (அதாங்க..) வருகிறது என்று எப்போதாவது சிந்தித்திருக்கிறீர்களா? இது எதன் எதிர்வினை?

வீட்டில் சும்மா டீவி யில் பழைய பாட்டுக்களை பார்த்துக்கொண்டிருக்கும் போது மனதில் ஓர் எண்ணம் வந்தது. எண்ணத்தில் வந்ததை எழுத்தில் வடிப்பது நம் கடமை என்பதால் நீண்ட நாட்களுக்குப்பின் பெட்டிதட்ட உட்கார்ந்துவிட்டேன்.. (ம்ம்ம், நாங்கல்லாம் உக்காந்து யோசிப்போம்ல???)

நடுத்தர வயதில் இருக்கும் எனக்கு ஏனோ இந்த யோசனை வந்து தொலைத்தது, யோசனை நீண்டபோது வந்த எண்ணங்கள் தான் மேலே வருபவை.. நினைத்தாலே இனிக்கும் தினமும் பார்ப்பதாலும், பத்திரிகைகள் அடிக்கடி படித்ததாலும் தெரிந்தோ, தெரியாமலோ இப்படி ஒரு முடிவுக்கு வர நேர்ந்தது.. தவறென்றால் மன்னிக்கவும்.

ஒரு காலத்தில் நம் ஹீரோக்கள் வெகு ஆர்வமாய் இளம் நடிகைகளுடன் நடித்திருக்கிறார்கள், எம்.ஜி.ஆர் மற்றும் மஞ்சுளா நடித்த ஒரு பழைய பாட்டை இப்போது பார்த்தாலும் எனக்கு பற்றிக்கொண்டு வரும். தற்போதைய முதல்வருடன் நடித்த சில படங்களையும், பிற நடிகைகளையும் இந்த பட்டியலில் சேர்த்து உங்க வைத்தெரிச்சலை கொட்டிக்காம நம்ம சிவாஜி சாருக்கு வருவோம்.. இவர் ஸ்ரீப்ரியாவுடன் நடித்த சில பல படங்களும் அப்படியே, இது அந்த வேகத்தில் ராதா, அம்பிகா வரை தொடர்ந்தது.

இதை யெல்லாம் பார்த்து, ரசித்த இப்போது நாற்பது, ஐம்பது வயதை கழித்த நம் வெகுஜனம் அக்காலத்து அவரவர் ஹீரோக்கள் பாணியில் இப்போது இளசுகளின் மேல் விபரீதமாய் ஆசை வந்து பஸ், கூட்ட நெரிசல் என்று கண்ட இடத்திலும் ரவுசு பண்ணுகிறார்களோ?

மனதளவில் தன் ஆதர்ஷ ஹீரோக்களை நினைத்துக்கொண்டு இன்று இளசுகளை பக்கத்தில் பார்த்ததும் உள்ளுணர்வால் தூண்டப்பட்டு இப்படி கண்றாவியாய் நடந்து கொள்கிறார்களோ என்னவோ?

சரி, ஆண்டிகளின் மேல் ஏன் இளைஞர்களுக்கு ஆசை?? இது எதன் எதிர்வினை என்று யோசிக்கையில் இப்படித்தான் தோன்றுகிறது.

முன்பெல்லாம் சினிமாவில் நடன நடிகைகள் என்று தனியாக நடிகைகள் இருந்தனர். ஜோதிலட்சுமி, ஜெயமாலினி, சில்க் ஸ்மிதா, அனுராதா என்று எனக்கு நினைவு தெரிந்ததிலிருந்து ஆரம்பித்தால் அது டிஸ்கோ சாந்தி, விசித்திரா என்று சுருங்கி இப்போது பாபிலோனாவில் முடிந்து விட்டது என்றே நினைக்கிறேன். கவர்ச்சி ஆட்ட நடிகைகளின் வயதை கணக்கில் எடுத்தால் அவர்கள் அனைவருமே பீக்கில் இருந்தபோது குறைந்தது வயது 22க்கு மேல்தான் இருக்கும்.

இப்போதெல்லாம் கவர்ச்சி ஆட்டத்திற்கென்று தனியே நடிகைகள் இல்லை, சில முன்னணி நடிகைகள் எப்போதாவது ஏதோ ஒரு படத்தில் குத்தாட்டத்திற்கு வந்தாலும் அது பழைய மாலினிகளின் ஆட்டத்திற்கோ சில்க் ஸ்மிதாவின் ஆட்டத்திற்கோ ஈடு இணை ஆக முடியாது, குறைந்த பட்சம் ஆடை விஷயத்தில்.

தற்போதைய இந்த கவர்ச்சி ஆட்ட வறட்சியால் இந்த பழைய ஆட்டத்தை இப்போதும் பார்க்கும் 22க்கு குறைந்த இளைஞர்களுக்கும் சரி, சராசரி 20 வயதுக்கு மேலான தற்போதைய நடிகைகளின் நடிப்பை பார்க்கும் 18க்கும் கீழான இளசுகளுக்கும் சரி, தன்னை விட மூத்த நடிகைகளின் மேல் ஒரு கிக் இருக்கத்தான் செய்யும், சத்தியமா எனக்கு கிடையாது, தயவுசெய்து நம்புங்கள்.

இப்படி குறைந்த வயது இளசுகள் தங்களை விட வயதில் மூத்த இதுபோல் நடிகைகளின் ஆட்டத்தால் கவரப்பட்டு மனதளவில் இப்படி ஆண்டிகளின் மேல் ஆசையாய் எதிர்வினையாகி விட்டதோ?? கவர்ச்சியாய் ஆடை உடுத்திக்கொண்டு வரும் சாதாரண பெண்களை பார்த்ததும் மனதளவில் தூண்டப்பட்டு ஆண்ட்டிகளை கண்டதும் ஆட்டம் கண்டு விடுகிறார்களோ??

ம்ம்ம், என்ன கண்றாவியோ, நான் சினிமாவையோ, முன்னாள் ஹீரோ, ஹீரோயின்களையோ அவமதிப்பதற்காக இப்படி எழுதவில்லை, நானும் ஒரு காலத்தில் இதே ஹீரோக்களை போற்றி முதல் காட்சிக்கு ஓடியவன் தான், ஏதோ மனதில் தோன்றி விட்டது, எழுதிவிட்டேன், தவறென்றால் மன்னிக்கவும், மனசுல ஒண்ணும் வச்சிக்காதீங்கப்பூ…

அன்புடன், வசந்தா நடேசன்.

Sunday, August 7, 2011

கலைஞர் சொத்து

முன்னாள் முதல்வர் கருணாநிதி மற்றும் அவரது குடும்பத்தினருக்கு சொந்தமான சொத்துக்கள் என 60-க்கும் மேற்பட்ட, பல ஆயிரம் கோடி மதிப்புள்ள சொத்துக்களின் பட்டியலை வெளியிட்டுள்ளது டெல்லியிலிருந்து வெளியாகும் தி அதர் சைட் பத்திரிகை.

இந்தப் பத்திரிகையின் ஆசிரியர் ஜார்ஜ் பெர்ணான்டஸ். கருணாநிதியின் நீண்ட கால நண்பரும் கூட.

இந்தப் பத்திரிகையில் வெளியாகியுள்ள விவரங்களைப் பார்த்து பிரதமர் உள்ளிட்ட டெல்லி தலைவர்கள் ஆடிப் போய்விட்டதாக பரபரப்பாக பேசிக் கொள்கிறார்கள்.

லாலுவோ சும்மா கிரங்கிப்போய் கெடக்காராம்.
மாயாவதி மலைச்சிப்போய் நிக்கராங்களாம்.
சோனியா சும்மா சொக்கிப்போய் படிச்சாங்களாம்.

அந்த பத்திரிகை வெளி​யிட்டு உள்ள பட்டியல்:

1. 6,124 சதுர அடிகள் பரப்பளவு​கொண்ட கருணாநிதியின் கோ​பாலபுரத்து வீடு - மதிப்பு 5 கோடி.

2. முரசொலி மாறனின் கோ​பாலபுரத்து வீடு - மதிப்பு 5 கோடி.

3. 1,200 சதுர அடிகள் பரப்பளவுகொண்ட முரசொலி செல்வத்தின் கோபாலபுரத்து வீடு - மதிப்பு 2 கோடி.

4. கோபாலபுரத்தில் சொர்ணத்தின் வீடு - மதிப்பு 4 கோடி.

5. கோபாலபுரத்தில் மு.க.முத்துவின் வீடு - மதிப்பு 2 கோடி.

6. கோபாலபுரம் அமிர்தத்தின் வீடு - மதிப்பு 5 கோடி.

7. மகள் செல்வி, எழிலரசியின் கோபாலபுரம் வீடு - மதிப்பு 2 கோடி.

8. சி.ஐ.டி காலனியில் 9,494 சதுர அடிகள் பரப்பளவுகொண்ட இடத்தில் 3,500 சதுர அடிகளுக்கு கட்டப்பட்டு இருக்கும் கருணாநிதியின் துணைவியார் ராஜாத்தி அம்மாளின் வீட்டு மதிப்பு - 12 கோடி.

9. மண்ணிவாக்கம் கிராமத்தில் ராஜாத்தி அம்மாளுக்கும், கனிமொழிக்கும் இருக்கும் 300 ஏக்கரின் மதிப்பு 4.5 கோடி.

10. ராயல் ஃபர்னிச்சர் என்ற பெயரில் இருக்கும் ராஜாத்தி அம்மாளின் ஷாப்பிங் நிறுவனத்தின் மதிப்பு - 10 கோடி.

11. 2,687 சதுர அடிகள்கொண்ட நிலப்பரப்பில் 2,917 சதுர அடியில் கட்டப்பட்டு இருக்கும் மு.க.ஸ்டாலின் வேளச்சேரி வீட்டு மதிப்பு - 2 கோடி.

12. நுங்கம்பாக்கத்தில் இருக்கும் உதயநிதி ஸ்டாலினின் ஸ்னோ ஃபவுலிங் சென்டரின் சொத்து மதிப்பு - 2 கோடி.

13. சென்னை போட் கிளப்பில் இருக்கும் கலாநிதி மாறனின் 16 கிரவுண்ட் மாளிகையின் நில மதிப்பு மட்டும் - 100 கோடி.

14. கொட்டிவாக்கத்தில் இருக்கும் மாறன் சகோதரர்களின் பண்ணை வீட்டின் மதிப்பு - 10 கோடி.

15. போரூர் ராமச்சந்திரா மருத்துவமனைக்கு அருகில் இருக்கும் எம்.எம் இண்டஸ்ட்ரீஸின் மதிப்பு - 2 கோடி.

16. 6 கிரவுண்ட் பட்டா நிலத்திலும், 1,472 சதுர அடி புறம்போக்கு நிலத்திலும் அமைந்து இருக்கும் கோடம்பாக்கம் 'முரசொலி’ அலுவலகக் கட்டடத்தின் மதிப்பு - 20 கோடி.

17. மகாலிங்கபுரத்தில் 2 கிரவுண்ட் நிலத்தில், சன் கேபிள் விஷன் சொத்து மற்றும் தொலைக்காட்சி உபகரணங்களின் மதிப்பு - 5 கோடி.

18. சன் டி.வி-க்கு எம்.ஆர்.சி. நகரில் இருக்கும் 32 கிரவுண்டின் மதிப்பு - 100 கோடி.

19. கோரமண்டல் சிமென்ட் கம்பெனியில் இருக்கும் 11 சதவிகித பங்குகளின் மதிப்பு - 50 கோடி.

20. பெங்களூருவில் இருக்கும் செல்வத்தின் அடுக்குமாடிக் குடியிருப்பின் மதிப்பு - 4 கோடி.

21. பெங்களூரு - மைசூர் நெடுஞ்சாலையில் அமைந்திருக்கும் செல்வியின் ஒரு ஏக்கர் பண்ணை வீட்டின் மதிப்பு - 80 கோடி.

22. மாறன் சகோதரர்களின் 1.84 ஏக்கர் பண்ணை வீட்டின் மதிப்பு - 120 கோடி.

23. பெங்களூருவில் 10 கிரவுண்டில் அமைந்திருக்கும் உதயா டி.வி. சேனலின் நில மதிப்பு - 108 கோடி.

24. பீட்டர்ஸ் ரோட்டில் இருக்கும் மு.க.தமிழரசுவின் 'ரெயின்போ இண்டஸ்ட்ரீஸின்’ மதிப்பு - 48 கோடி.

25. அந்தியூரில் இருக்கும் மு.க.தமிழரசுவின் 13 கிரவுண்ட் பண்ணை வீட்டின் மதிப்பு 30 லட்சம்.

26. புது டெல்லியில் இருக்கும் சன் டி.வி. அலுவலகத்தின் மதிப்பு - 50 கோடி.

27. எக்ஸ்பிரஸ் எஸ்டேட்டில் இருக்கும் பங்குகளின் மதிப்பு - தெரியவில்லை.

28. தினகரன் பப்ளிகேஷன்ஸ் - மதிப்பு தெரியவில்லை.

29. சுமங்கலி பப்ளிகேஷன்ஸ் - மதிப்பு தெரியவில்லை

30. முரசொலி அறக்கட்டளை - மதிப்பு தெரியவில்லை

31. ஒரு ஷேர் 48 என்ற கணக்கில் ஸ்பைஸ் ஜெட் ஏர்வேஸில் 37 சதவிகிதப் பங்குகளை கன்ஸாகரா நிறுவனத்திடம் இருந்து அமெரிக்காவின் 'வில்பர் ராஸ் அண்ட் ராயல் ஹோல்டிங்குஸ் சர்வீஸர்’ மூலமாக வாங்கப்பட்டது. இதை வாங்கிய சமயத்தில் 13,384 கோடிக்கு வாங்கியதாக கலாநிதி மாறனே பிரகடனம் செய்திருந்தார்.

32. மதுரை, மாடக்குளம் கிராமத்தில் தயாளு அம்மாள் அறக்கட்டளைக்கு இருக்கும் நிலத்தின் மதிப்பு - தெரியவில்லை.

33. தஞ்சாவூர் மாவட்டம் அகரத்திருநல்லூர் கிராமத்தில் கருணாநிதிக்கு இருக்கும் 21.30 ஏக்கரின் மதிப்பு - தெரியவில்லை.

34. திருவள்ளூர் மாவட்டத்தில் தயாளு அம்மாளுக்கு இருக்கும் 3.84 ஏக்கரின் மதிப்பு - 1 கோடி.

35. துர்கா ஸ்டாலினுக்கு திருவள்ளூர் மாவட்டத்தில் இருக்கும் 3,680 சதுர அடி நிலத்தின் மதிப்பு - 60 லட்சம்

36. மதுரை வடக்கு தாலுக்கா - உத்தன்குடி கிராமத்தில் இருக்கும் அழகிரியின் 2.56 ஏக்கர் நிலத்தின் மதிப்பு 2 கோடி.

37. மதுரை வடக்கு தாலுக்கா காலாத்திரி கிராமத்தில் அழகிரிக்கு இருக்கும் 7.53 ஏக்கரின் மதிப்பு - 2 கோடி.

38. மதுரை தல்லாகுளத்தில் அழகிரிக்கு இருக்கும் 1.5 ஏக்கரின் மதிப்பு - 5 கோடி.

39. மதுரை வடக்கு தாலுக்காவில் சின்னப்பட்டி கிராமத்தில் அழகிரிக்கு இருக்கும் 1.54 ஏக்கரின் மதிப்பு - 40 லட்சம்.

40. மதுரை திருப்பரங்குன்றத்தில் அழகிரிக்கு இருக்கும் 12 சென்ட் நிலத்தின் மதிப்பு - 50 லட்சம்.

41. மதுரை தெற்கு தாலுக்காவில் மாடக்குளம் கிராமத்தில் அழகிரிக்கு இருக்கும் 36 சென்ட் நிலத்தின் மதிப்பு - 1 கோடி.

42. மதுரை தெற்கு பொன்மேனி கிராமத்தில் அழகிரிக்கு இருக்கும் 18,535 சதுர அடி நிலத்தின் மதிப்பு - 2 கோடி.

43. மதுரை சத்திய சாய் நகரில் 21 சென்டில் உள்ள அழகிரி வீட்டின் மதிப்பு - 2 கோடி.

44. மதுரை மாவட்டம் வாடிப்பட்டி தாலுக்காவில் தொகரை கிராமத்தில் காந்தி அழகிரிக்கு இருக்கும் 21.6 சென்ட் நிலத்தின் மதிப்பு - 60 லட்சம்.

45. மதுரை மாவட்டம் (நாகமலைப் புதுக்கோட்டை) உலியம்குளம் கிராமத்தில் காந்தி அழகிரிக்கு இருக்கும் 5.32 ஏக்கர் நிலத்தின் மதிப்பு - 20 லட்சம்.

46. மதுரை மாவட்டம் மேலமாத்தூர் கிராமத்தில் தயாநிதி அழகிரிக்கு இருக்கும் 12.01 ஏக்கர் நிலத்தின் மதிப்பு - 50 லட்சம்.

47. மதுரை, திருமங்கலம் டி.புதுப்பட்டி கிராமத்தில் காந்தி அழகிரிக்கு இருக்கும் 21.32 ஏக்கர் நிலத்தின் மதிப்பு - 50 லட்சம்.

48. கொடைக்கானல் மலையில் 82.3 சென்ட் சூழ இருக்கும் காந்தி அழகிரியின் பண்ணை வீட்டு மதிப்பு - 5 கோடி.

49. மாடக்குளம் கிராமத்தில் தயாநிதி அழகிரிக்கு இருக்கும் 18.5 சென்ட் நிலத்தின் மதிப்பு - 50 லட்சம்.

50. சென்னைக்கு அருகில் சோழிங்​கநல்லூரில் தயாநிதி அழகிரிக்கு இருக்கும் 4,200 சதுர அடியின் மதிப்பு - 2.5 கோடி.

51. சென்னை திருவான்மியூரில் தயாநிதி அழகிரிக்கு சொந்தமான 3,912 சதுர அடி நிலத்தின் மதிப்பு - ரூ 3 கோடி.

52. மதுரை சத்ய சாய்நகரில் தயாநிதி அழகிரிக்கு சொந்தமான 4,378 சதுர அடிகொண்ட கல்யாண மண்டபத்தின் மதிப்பு - 3 கோடி.

53. சென்னை, மாதவரம் பால் பண்ணைக்கு அருகில் உள்ள ஆர்.சி.மேத்தா நகரில் இருக்கும் தயாநிதி அழகிரியின் அடுக்குமாடிக் குடியிருப்பின் மதிப்பு - 1 கோடி.

54. சென்னை, ஈஞ்சம்பாக்கத்தில் இருக்கும் தயாநிதி அழகிரிக்கு சொந்தமான 50 சென்ட் நிலத்தின் மதிப்பு - 2 கோடி.

55. மதுரை சிவரக்கோட்டையில் இருக்கும் அழகிரிக்கு சொந்தமான தயா இன்ஜினீயரிங் காலேஜ் மதிப்பு - தெரியவில்லை.

56. மதுரையில் 5 கிரவுண்டில் இருக்கும் தயாநிதி அழகிரியின் 8 மாடிகள்கொண்ட 'தயா சைபர் பார்க்’ மதிப்பு - தெரியவில்லை.

57. மதுரை பேருந்து நிலையத்துக்கு அருகில் இருக்கும் 'தயா டெக்னாலஜிஸ்’ என்ற நகர்ப்புற சொத்தின் மதிப்பு - 1 கோடி.

58. சென்னை அண்ணா சாலையில் இருக்கும் வணிக வளாகம் (கதவு இலக்க எண்: 271-ஏ) மதிப்பு - 5 கோடி. இது கனிமொழிக்குச் சொந்தமானது.

59. 'வெஸ்ட் கேட் லாஜிஸ்ட்டிக்ஸ்’ என்ற கம்பெனியில் கனிமொழிக்கு இருக்கும் பங்கின் மதிப்பு - 20 கோடி.

60. கலைஞர் டி.வி-யில் கனிமொழிக்கு இருக்கும் பங்குகளின் மதிப்பு - 30 கோடி.

61. ஊட்டியில், வின்ட்ஸர் எஸ்டேட்டில் இருக்கும் 525 ஏக்கர் தேயிலை தோட்டத்தின் மதிப்பு - 50 கோடி. இது கலைஞர் குடும்பத்துக்கு சொந்தமானது.

62. கலைஞர் டி.வி-யில் தயாளு அம்மாளுக்கு இருக்கும் பங்குகளின் மதிப்பு - 90 கோடி.

63. அந்தமான் தீவுகளில் இருக்கும் 400 ஏக்கர் கலைஞர் குடும்பத்துக்கு சொந்தமானது - மதிப்பு தெரியவில்லை

64. கூர்க் (குடகு மலை) காபி தோட்டம், கலைஞர் குடும்பத்துக்குச் சொந்தமானது - மதிப்பு தெரியவில்லை.

65. தமிழ்நாட்டில் இருக்கும் ஒவ்வொரு பெரிய நகரத்திலும் மல்டிப்ளெக்ஸ் கட்ட கலைஞர் குடும்பத்துக்குத் திட்டம் உள்ளது.

66. எஸ்.டி. கூரியர் என்ற கம்பெனிக்கு சொந்த​மான இரண்டு விமானங்கள் மாறன் சகோதரர்​களுடையதே.

67. தமிழ்நாடு ஹாஸ்பிடல்ஸுக்குப் பின்னால் இருக்கும் 'சன் மெடிக்கல் காலேஜ் மற்றும் மருத்துவமனை’ - மாறனின் மகள் அன்புக்கரசிக்கு சொந்தமானது.

68. சாய்பாபாவுக்கும் கருணாநிதியின் குடும்பத்​துக்கும் ஏற்பட்ட ஒரு வர்த்தக ஒப்பந்தத்தை அடுத்து, ஆபட்ஸ்பரி வளாகத்தில் கட்டப்பட்டு வரும் வணிக வளாகத்தை மாறன் சகோதரர்கள் கட்ட இருக்கும் மருத்துவமனைக்காக ஒப்படைக்க உள்ளார்கள்.

69. கோவை (புரூக் பாண்ட் சாலையில் இருக்கும் புரூக் ஃபில்ட்ஸ் வளாகத்தின் ஒரு பகுதியை) ஆர்.எம்.கே.வி. கடை அமைந்திருக்கும் ஒரு சொத்து கனிமொழிக்கு சொந்தமானது என்று பொதுமக்கள் நம்புகிறார்கள்.

- இவ்வாறு அந்தப் பத்திரிகை பட்டியல் இட்டுள்ளது.

ம்ம்ம்ம், வாழ்த்துக்கள் தலைவா ன்னுதான் சொல்லணும், வேற என்னத்த சொல்ல? அம்மையாரும், சசிகலாவும் என்னென்ன வச்சிருக்காங்களோ, இல்ல இப்பதான் சேத்துகிட்டு இருக்காங்களோ? அது எப்பவாவது வந்தா அதையும் போட்டுடறேன்.

அன்புடன், வசந்தா நடேசன்.

நன்றி தட்ஸ்தமிழ் ஒன் இந்தியா.

Wednesday, August 3, 2011

திருப்பம்

வாழ்வில் ஏதேதோ நாம் நினைக்காத பல விஷயங்கள் பல சமயங்களில் நடந்து விடுகிறது. அதற்கெல்லாம் நாம் காரணம் தேடினால் பெரும்பாலும் கிடைப்பதில்லை.

என்னைப்பொருத்தவரை நான் ஒரு பெரும் எழுத்தாளனாக வேண்டும் என்பதற்காக இந்த பதிவுலகிற்கு வரவில்லை. ஏதோ பொழுதுபோக்கு. சில காலங்கள் ஏதோ தோன்றியது, எழுதினேன், பின்னர் ஒரு சிறு இடைவெளி விடும் கட்டாயம் வந்தது. பின்னர் நான்கு மாதங்கள் கழித்து இப்போது மீண்டும் ஒரு தொடக்கம்.

சரிப்பா, எங்க போன இந்த நாலு மாசம்? என்று ஒரு கேள்வி பிறப்பது இயல்பு. மனிதனுக்கு பல சமயங்களில் பல பொழுதுபோக்குகள், சில நாலு மாதமாய் நான் சினிமா பார்ப்பதை பொழுதுபோக்காய் கொண்டிருந்தேன். ஒரு விஷயம் சொன்னால் ஆச்சரியப்படுவீர்கள், இந்த சினிமா பைத்தியம் பிடிப்பதற்குமுன் ஊரில் நான் தியேட்டருக்குப்போய் சினிமா பார்த்து பல வருடங்கள் ஆகிவிட்டது. என் மனைவியும் அதற்கு வற்புருத்தியதில்லை, அதனால் தப்பித்தேன்.

சிறுவயதில் நிறைய சினிமா பார்த்திருக்கிறேன், வாழ்வில் பணத்திற்கான தேடலில் மூழ்க ஆரம்பித்தபின் சினிமாவுக்கான ப்ரியாரிட்டி குறைந்து போனது, எப்போதாவது நேரம் கிடைக்கும் போது டிவி யில் பார்த்தால் தான். கடைசியாக நான் தியேட்ருக்கு சென்று சினிமா பார்த்தது கோகுலத்தில் சீதை என்ற ஒரு அர்ஜீன் படம். குடும்பத்துடன் தான், என் மனைவியுடன் முதலில் பார்த்த படம். நாகர்கோவில் தங்கம் தியேட்டரில் என்று ஞாபகம்.

இங்கே துபாய் ஜீவிதம் ஆரம்பித்ததும், சில பல நேரங்களில் அலுவலக நண்பர்களுடன் சினிமாவிற்கு போனதுண்டு. ஓசி டிக்கெட். புதிய தமிழ் சினிமாக்கள் வரும்போது சில சமயங்களில் எங்களுக்கு 10 அல்லது 15 ஓசி டிக்கட்டுகள் கிடைக்கும், ஷிப்பிங் கம்பெனிகளில் இருந்து கொடுப்பார்கள்.

அதற்குப்பின் கழிந்த நாலு மாதங்களில் தினமும் ஒரு சினிமா பார்த்திருப்பேன், சமீபத்திய வெப்பம் சினிமா முதல் ஒரு நாலு வருடங்களுக்கு முன் வரை வெளிவந்த எல்லா முக்கியமான சினிமாக்களும் முடித்து விட்டேன். ஏதோ ஆவேசம் வந்தது போல் தினமும் டொவுன்லோட் செய்து ஒன்று அல்லது இரண்டு சினிமாக்கள்.

அப்போது தான் புரிந்தது, சினிமாவில் இருக்கும் மோகம் எத்தகையது என்பது. நானும் ஒரு காலத்தில் சிவாஜி ரசிகன் தான், பின்னர் புன்னகை மன்னன் வெளிவந்த போது முதல் நாள் (தீபாவளி அல்லது பொங்கல் அன்று?) முதல் காட்சிக்கு அடித்து பிடித்து போனது நினைவில் உள்ளது. ஆனால் அப்போதைய புரிதல் வேறு, இப்போதைய புரிதல் வேறு.

சரி, இனி பார்ப்பதற்கு புதியதாய் ஏதும் இல்லை என்ற ஒரு நிலை வந்ததும், அடுத்த பொழுது போக்காய் பொட்டி தட்ட வந்து விட்டேன். மன்னிக்கவும் இனி மொக்கைகள் தொடரும், எனக்கான அடுத்த தேடல் அல்லது அடுத்த பொழுதுபோக்கு மாட்டும் வரை கொஞ்சம் கஷ்டம் தான், பொருத்துக்கொண்டு அவ்வப்போது வந்து செல்லுங்கள்.

ஒரு விஷயம் உறுதி செய்து கொண்டேன், இனி தமிழ்மணம் அல்லது இன்ட்லியில் பதிவதில்லை, இந்த நாலு மாதங்களில் பல சமயங்களில் பல விஷயங்கள் இணையத்தில் வாசிக்கவும் செய்தேன். என் எழுத்தின் தரம் என்ன? என்ற ஒரு புரிதல் வந்துவிட்டது.

ஒருவேளை அப்படி ஒரு தரம் உள்ளது என்றோ அல்லது இதை பலர் தெரிந்துகொள்ள வேண்டும் என்று நினைத்தாலோ கண்டிப்பாக தமிழ்மணத்தில் பதிகிறேன். இனி முடிந்தவரை தினமும் சந்திக்கலாம்.

அன்புடன்

வசந்தா நடேசன்

Friday, June 10, 2011

ஊழல்?

நாடெங்கும் ஊழல் குறித்து பரபரப்பாக இருக்கும் போது சரி நம் எழுத்துக்கடையில் அதுபற்றி எழுதாவிட்டால் நன்றாக இருக்காது என்பதால் ஒரு சிறு பதிவு.

அன்னா ஹசாரே இது குறித்து ஒரு போராட்டத்தை ஆரம்பித்த போது அவர் போட்டோவை பார்க்குமுன்பு சரி ஏதோ இளைஞர் போல் இருக்கிறது, நியாயம் கேட்க ஆரம்பித்திருக்கிறார்கள், சரி இந்தியா இனி உருப்பட்டுவிடும் என நினைத்தேன். பின்பு அவர் போட்டோவை பார்த்ததும் இது என்ன எழவுடா இது, இந்த மனிதர் இத்தனை நாள் எங்கிருந்தார்?? என்ற எண்ணம் தான் மனதில் வந்தது.

60 அல்லது 70 வயதுக்குக்கு மேல் திடீரென்று ஒருநாள், சரி, எல்லாரும் வாங்க, ஊழலை ஒழிக்கலாம் என்றால்?? ஒரு வேளை நம் ராசாக்களும், கனிகளும் தென்னகத்திலிருந்து சென்று செய்த மெகா ஊழல்களை பார்த்து மலைத்துப்போய், அடடா.. நாம் வட இந்தியாவில் இத்தனை நாள் இருந்தும் இது தெரியாம போச்சே என்று ஷாக்காகிப்போய் திடீரென்று முளைத்து வந்த காளானைப் போல தான் என்று சரியோ, தவரோ ஒரு எண்ணம் வந்தது நிஜம்.

இந்த கூத்தை பார்த்து விட்டு அப்புறம் ராம்தேவ் யோகா சாமியார்? அடுத்தது! காங்கிரஸ் தனக்கு மாற்று இல்லை, போட்டி இல்லை என்று தெனாவட்டாய் இருந்து கொண்டிருக்கும் போது இப்படி ஆளாளுக்கு ஆரம்பிப்பதை பார்த்து என்னடா நடக்கிறது என்று அவர்களும் இப்போது மண்டை காய்ந்து புதிதாக ராம்தேவின் சொத்து என்ன, பத்து என்ன என்று புதிதாய் கணக்கு பார்த்து, கேட்டு, அந்த சாமியாரும் எனக்கு 1100 கோடி சொத்து இருக்கிறது என்று டிக்ளேர் செய்வதும், மேலும் என்னென்ன நிறுவனங்கள் இருக்கிறது என்றால் சொல்ல மாட்டேன் என்பதும் மனதில் ஏதேதோ எண்ணங்களை வரவைக்கிறது.

சாமியாருக்கு எதுக்குடா சொத்தும், பங்களாவும்? இந்த ஆள் பின்னால் தொடர்வதற்கு எங்கிருந்து கூட்டம் வருகிறது? நம் மக்கள் எத்தனை பட்டாலும் திருந்த மாட்டார்களோ??

இதற்கிடையே நம் கலிஞ்ங்கர்ஜீ தாத்தா திடீரென்று முழித்துக்கொண்டு நாங்கள் 1971லியே ஊழலை ஒழிக்கும் தீர்மானம் போட்டுவிட்டோம் என்று நானும் உண்டு என்று ஆரம்பித்துள்ளார். இவர் சைலன்ட்டாய், சத்தம் காட்டாமல் ஊழல் செய்வது எப்படி என்பதை சொல்லிக் கொடுக்க ஒரு கல்லூரியே ஆரம்பிக்கலாம், அத்தனை அனுபவசாலி என்று ஊருக்கே தெரியும்.

காங்கிரஸ் இப்போது ராம்தேவ் பின்னால் ஆர்.எஸ்.எஸ் உள்ளது என்று பிரச்சாரம் பண்ண ஆரம்பித்திருப்பது வீணாய் பி.ஜே.பியின் வாக்கு வங்கியை அதிகரிக்கத்தான் உதவப்போகிறது. என்ன செய்கிறோம் என்றே தெரியாமல் ஏதேதோ சொல்கிறார்கள்.

அ.தி.மு.க வினர் வெற்றி மமதையில் ஏதேதொ செய்து கொண்டிருக்கிறார்கள், பாடம் படித்திருந்தால் சரி, இல்லாவிட்டால் நம் வாக்காளர்களுக்கு இன்னொரு பாடம் படிப்பிக்கும் வேலை இருக்கும்.

தலைகீழ் ஆட்சி மாற்றம் வந்த பின்னும் அரசியல் வாதிகள் வாக்காளர்களின் பலத்தை தெரிந்து கொண்டதாய் தெரியவில்லை, நடுநிலையாளர்களின் வாக்குகள் தான் வெற்றி தோல்வியை அன்றும் தீர்மானித்தது, இன்றும், இனிமேலும் தீர்மானிக்கப்போகிறது, தற்கால அரசியல் மூடர்கள் என்று இதை புரிந்து கொள்ளப்போகிறார்களோ தெரியவில்லை.

என்னை பொருத்த வரை எந்த லோக்பால் வந்தாலும் இந்தியாவில் இனி ஊழல் ஒழியப்போவதில்லை. அதை ஒழிப்பது என்றால் இளைஞர்கள் கையில் தான் இருக்கிறது, அவர்கள் ஒரு கூட்டு இயக்கம் போல் ஒன்றை ஆரம்பித்து வேரிலிருந்து அதை அழிக்க வேண்டும், நான் சொல்வது புரட்சி போன்றது அல்ல, மக்கள் இயக்கம், சாத்வீகமான மக்கள் இயக்கம்.. ஒருவருக்கொருவர் ஊழல் பற்றி பேசி, லஞ்சம் கொடுப்பதில்லை என்பதில் உருதியான செயல்பாடுகளை கொண்டு வருவது. அதை பரவலாக்குவது. இப்படி புதிதாக ஆரம்பித்தால் மக்கள் ஆதரவும் இருக்கும் என்றே தோன்றுகிறது.

ம்ம்ம், பார்த்துக்கொண்டிருப்போம், நம் மக்களுக்கு நன்றாகவே தெரிகிறது, ஆப்படிப்பது எப்போது என்பது அந்த ஒரு மகிழ்ச்சி இப்போது இருப்பது உண்மைதான்.

அன்புடன், வசந்தா நடேசன்

Monday, May 9, 2011

'பாக்' - அது போனவாரம்!!

சமீபத்திய நிகழ்வுகளை பார்க்கும் போது மனதில் ஒரு சிறு சந்தேகம், பாகிஸ்தான் உண்மையிலேயே பலமான ராணுவ வசதிகள் கொண்ட நாடா அல்லது நம்ம ஊர் வடிவேல் தனமாய் 'கைப்புள்ள' ஆட்டம் ஆடுகிறதா என்று?

அமெரிக்கா ஒரு சுக்கும் இல்லாமல், விசா, ஸ்டாம்பிங் ஒரு புண்ணாக்கும் இல்லை, குறைந்தபட்சம் ஒரு முன்அனுமதி கூட இல்லாமல் 4 ஹெலிகாப்டர்களில் வந்திறங்கி ஒரு தாக்குதலை நடத்தி, பின்லேடனை சுட்டுக்கொன்று,அவர் உடலை கடலில் வீசிவிட்டு போகமுடியுமென்றால் உண்மையிலேயே பாக் ராணுவம் என்ன செய்தது அப்போது என்பது கேள்விக்குறி.

நான் அணுகுண்டு வச்சிருக்கேன், ஏவுகணை வச்சிருக்கேன், அது வச்சிருக்கேன், இது வச்சிருக்கேன் என்று பாகிஸ்தான் கூறியதெல்லாம் வெறும் வாய்சவடால் தானோ?

இப்போது கேட்டால் 'அது போனவாரம்' என்பது போல் இருக்கும் பாகிஸ்தானின் நடவடிக்கைகள் பல சந்தேகங்களை கிளப்புகிறது.

இவர்களை 'நம்பி' நாமும் எக்கச்சக்கமாய் ராணுவத்திற்கு செலவழிக்கிறோம், இந்தியாவில் நமக்கு உண்டான கஞ்சிக்கு வழியில்லை, ராணுவம் அணுகுண்டு என்று நம்மை வரவுக்கு மேல் செலவு செய்ய வைத்து விட்டு வேடிக்கை பார்க்கிறார்களோ?? பாகிஸ்தானுக்காக இல்லாவிட்டாலும் நாம் சீனாவுக்கு பயந்து ராணுவச்செலவு செய்து தான் ஆகவேண்டும் என்பது வேறு கதை, இருந்தாலும்?

டேய் எதுன்னாலும் சொல்லிட்டு செய்ங்கடா என்று மன்மோகன் பரிதாபமாய் கேட்பது போல் கனவு வந்து தொலைக்கிறது சமீப நாட்களாய்!

ரேடார் என்று ஒரு சாதனம் பாகிஸ்தானில் இருக்கிறதா, இல்லையா?? இல்லேன்னா சொல்லுங்கடா, நாங்கதான் இருக்கோம்ல? தந்து உதவுகிறோம் என்று நம் காங்கிரஸ் சொன்னாலும் சொல்லலாம், இலங்கைக்கே கொடுத்து தமிழர்களை கொல்ல உதவியவர்களாயிற்றே நாம்.

பாக் அதிபரும், பிரதமரும் தினம் ஒன்றை சொன்னாலும் அவர்களின் கையாலாகாத்தனம் தான் உலகின் கண்களுக்கு தெரிகிறது, இதற்கிடையில் ஐ எஸ் ஐ தலைவர் இந்தா, அமெரிக்கா வரை போயிட்டு வர்ரேன்னு சொல்லிட்டு இப்ப, சவுதிக்கு போயிட்டார், சீனாவுக்கு போயிருப்பாரோ?? என்று சப்பை கட்டு கட்டுவது என்ன நாடகம் நடக்கிறதென்றே உலகுக்கு தெரியாமல் இன்னொரு மழுப்பல்ஸ் போல் தான் தெரிகிறது.

இதைப்பார்த்து நம் சிதம்பரம் வேறு அமெரிக்கா நினைத்தால் பாகிஸ்தானில் என்ன வேண்டுமானாலும் செய்யலாம் ஆனால் நாமல்லாம் செய்யமுடியாது என்பது இன்னொரு கையாலாகாத்தனம். வாயை வைத்துக்கொண்டு சும்மா இருந்து தொலைச்சிருக்கலாம் நம்ப RAW ஆளுங்க மாதிரி அப்பாவியாய் முகத்தை வைத்துக்கொண்டு!

ம்ம்ம், என்னதான் நடக்குதுனு பாப்போம் என்று இருப்பதை தவிர நம்மைப்போல் அப்பாவி இந்தியனுக்கு வேறு வழி?

அன்புடன், வசந்தா நடேசன்.

Sunday, May 8, 2011

சீனாவில் மலிவு ஏன்??

நண்பர்களே நீண்ட நாட்களுக்குப்பின் ஒரு சிறு பதிவு..

இன்று நண்பர் அனுப்பிய ஒரு ஈமெயிலில் பார்த்த கீழ்கண்ட படங்கள் இதை எழுதத்தூண்டியது..

பொதுவாக இந்திய பொருட்களை விட சீனத்துப்பொருட்களுக்கு விலை குறைவு, நம்மில் பலர் இதை கவனித்திருப்போம், அதே நேரம் சீனாவில் சில கம்பெனிகள் தரமான பொருட்களையும் தயாரிக்கிறார்கள் என்பதை மறுப்பதற்கில்லை.

பொதுவே நம் அரசின் கொள்கைகளும் சீனாவின் கொள்கைகளும் மாறுபட்டவை, கீழே ஒரு உதாரணம் பாருங்கள்.. ஒரு கடத்தலை அங்குள்ள அதிகாரிகள் எவ்வாறு நேரிட்டனர் என்பதனை இப்படங்கள் விளக்குகின்றன.

முதல் படம், ஒரு சிறுவனை அங்குள்ள ஒரு பெரிய கட்டிடத்தின் அறையில் கடத்தி வைத்துவிட்டு கடத்தல் காரன் தன்னிடம் மூன்று கோரிக்கைகள் உள்ளதாய் கூறுகிறான்.



அடுத்தபடத்தில், சிறிது நேரத்தில் வந்த போலீஸார் அல்லது அதிரடிப்படையினர், எவ்வாறு இதனை நேரிடுவது என்று சிறு ஆலோசனையிடுகிறார்கள்.



பேச்சுவார்த்தை தொடங்குவது போல் பாவ்லா காட்டிக்கொண்டே எவ்வாறு சிறுவனை காப்பாற்றுவது என்பதன் டிரையல் தொடங்குகிறது..

அதிரடி ஆரம்பம்..



ஆட்டம் குளோஸ்!


மொத்த செலவு £0.25

இதுவே நம் ஊர் என்றால் யோசித்துப்பாருங்கள்? குறைந்தபட்சம் 24 மணிநேரத்திற்கு அந்த தெருவில் போக்குவரத்து தடை செய்யப்பட்டிருக்கும்.

அதிகாரிகள் வந்து பேச்சு வார்த்தை நடத்த இன்னொரு 24 மணி நேரம்!

பேசிமுடித்து ஒரு 10 லட்சமோ 1 கோடியோ சிறுவனின் வசதியை பொருத்து பேரம் படிந்திருக்கும். அதுவரை கடத்தல் காரனுக்கும் சிறுவனுக்கும் சாப்பாடு, தண்ணீர் மற்றும் எல்லா சவுகரியங்களும் கிடைத்திருக்கும், உறவினர்கள் கண்ணீரோடு கதறுவது சன் டிவியில் செய்தியாய் லைவ் ஓடிக்கொண்டிருக்கும்!

கடைசியில் ஒருவேளை பையனை காப்பாற்றியிருப்பார்கள், கடத்தல் காரன் சிறையில் பொதுமக்கள் செலவில் நன்கு சாப்பிட்டு ஐந்தாறு வருடம் ரெஸ்ட் எடுத்துவிட்டு வந்து மீண்டும் தொழிலை ஆரம்பிப்பான்!

சீனாவில் எவ்வளவு சிம்பிளாய் முடித்துவிட்டார்கள் பாருங்கள்! நம் ஊரில் அப்படியே நடந்தாலும் நம் மனித உரிமை பாதுகாவலர்கள் விடுவார்கள் என்றா நினைக்கிறீர்கள்?

நம் பொருட்களின் விலை அதிகம் தான், நம் திருடர்கள் மற்றும் கொள்ளைக்காரர்களுக்கு பொதுமக்களின் வரிப்பணம் செலவாவது தொடர்வது வரை!

அன்புடன், வசந்தா நடேசன்.

Sunday, April 10, 2011

அன்னா ஹஸாரே/ரஜினி/கமல்/விஜய்/அஜித்..



சமீபத்தில் படித்ததில் மனதை கவர்ந்தது.. உங்களுக்காக அப்படியே இங்கே....


கடந்த 5 நாட்களாக இந்தியாவே ஒரு புதிய புரட்சிக்காக ஆயத்தமானது, அன்னா ஹஸாரே என்ற 73 வயது காந்தியவாதியின் தலைமையில். ஆனால் இது ஆட்சி மாற்றத்துக்கான புரட்சி அல்ல. ஊழலுக்கு எதிரான புரட்சி.

'India against corruption' என்ற முழக்கம் மாநிலம், மொழிகள், இனங்கள் போன்ற அனைத்து தடைகளையும் தாண்டி இந்தியா முழுக்க எதிரொலித்தது. அனைத்துத் துறை சார்ந்தவர்களும் அன்னா ஹஸாரேவுக்கு ஆதரவுக் குரல் கொடுக்கத் தவறவில்லை.

குறிப்பாக இளைஞர்கள் அத்தனை துடிப்புடனும் ஆர்வத்துடனும் அந்த முதியவருடன் தோளொடு தோள் நிற்க ஓடி வந்தனர்.

பாலிவுட் எனப்படும் மும்பை திரையுலகமே ஹஸாரேவுக்கு ஆதரவாக ஓடிவந்தது. அமிதாப், ஆமீர்கான், ஷாரூக்கான், அனுபம்கெர், விவேக் ஓபராய், ப்ரியங்கா சோப்ரா, தீபிகா, தெலுங்கு நடிகர் மோகன்பாபு.... இப்படி ஏராளமானோர் அவருக்கு ஆதரவு கொடுத்து ஊழலை ஒழிக்க வேண்டும் என்று முழக்கமிட்டார்கள்.

ஆனால் தென்னிந்தியாவின் முக்கிய கவன ஈர்ப்பாகத் திகழும் தமிழ்த் திரையுலகம் மட்டும் கப் சிப்பென்று இருந்தது இந்த 5 நாட்களும். சூப்பர் ஸ்டார் தொடங்கி சுள்ளான் ஸ்டார்கள் வரை யாரும் இதுகுறித்துப் பேசவே இல்லை.

குறிப்பாக சூப்பர் ஸ்டாரின் ரசிகர்கள், தங்கள் தலைவர் தேர்தலுக்கு வாய்ஸ் தராவிட்டாலும், ஹஸாரேவுக்கு ஆதரவாக குரல் கொடுப்பார் என்று எதிர்ப்பார்த்தனர். ஆனால் அப்படி எதுவும் நடக்கவில்லை.

எனக்கு அரசியல் வேண்டாம், சாதி வேண்டாம், சாமியும் வேண்டாம், குடிமகனாக நின்று அரசியலை சுத்தப்படுத்த முடியும் என்று மேடை தோறும் பேசி வரும் கமல்ஹாஸனும் கூட அமைதியாக வேடிக்கைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தார்.

சரி, அப்படிக் குரல் கொடுத்தால் அரசியலாகிவிடுமோ என இவர்கள்தான் யோசித்துக் கொண்டிருந்தார்கள்... ஊழலுக்கு எதிரான கட்சி என்று பெரிதாக விளம்பரப் படுத்திக் கொள்ளும் விஜயகாந்த் என்ன செய்து கொண்டிருந்தார்? நாளொரு வேண்டாத பரபரப்புகளை பிரச்சாரத்தில் கிளப்பிக் கொண்டிருந்தாரே தவிர, ஹஸாரேவுக்கு மறந்தும் கூட குரல் கொடுக்க முன்வரவில்லை.

சரி... புதிதாக கட்சி தொடங்குவேன், ஆட்சியைப் பிடிப்பேன் எனக் கூறிவரும் இளம் நடிகரான விஜய், அரசியலில் குதிக்க நாள் பார்த்துக் கொண்டிருக்கும் அஜீத், காற்றில் பஞ்ச் டயலாக் அடிக்கும் அசகாய சூரர்கள் தனுஷ், சிம்பு, ஓங்கிடிச்சா ஒன்றரை டன் எடை என்று சினிமாவில் வீரம் பேசும் சூர்யா, நான்கு படங்களில் நடித்து முடிப்பதற்குள் 100 பேரை அடிக்கும் ஆக்ஷன் ஹீரோவாகிவிட்ட கார்த்தி... சீஸனுக்கு சீஸன் நிறம் மாறும் சத்யராஜ்.... ம்ஹூம்.. ஒருவரும் ஊழலுக்கு எதிராக ஒரு சின்ன அசைவைக் கூட காட்டவில்லை.

'இதானா இந்த அட்டைக் கத்திகளின் நேர்மையும் வீரமும்' என நக்கலாய்ச் சிரிக்கிறது, ஊழலை வாழ்க்கையின் அங்கமாக ஏற்றுக் கொண்ட தமிழகம்!

நன்றி...தமிழ்.ஒன்இந்தியா

அன்புடன், வசந்தா நடேசன்.

டிஸ்கி :- எப்டியாது நாடு திருந்துனா சரிதாம்ப்பூ... இனி என் வேலை நெருக்கடிகள் தீரும்வரை காப்பி/பேஸ்ட்தாம்பூ..

Saturday, April 2, 2011

இப்ப காஷ்மீரை குடு??



இந்த படத்திற்கு விளக்கம் தேவையில்லை!!!

அன்புடன், வசந்தா நடேசன்.

Monday, March 28, 2011

விடுமுறை..

நண்பர்களே..

உடன் இருந்த ஒரு நண்பரை ஹார்ட் அட்டாக்கிற்க்கு பலி கொடுத்துவிட்டு சோகத்தில் இருப்பதால், நான் எழுத வருவதற்கு இன்னும் கொஞ்சம் நாட்கள் ஆகும் என தெரிவித்துக் கொள்கிறேன்.

மேலும் வரும் இரண்டாம் தியதி (02.04.2011) என் குடும்பத்தினர் இங்கே துபாய் வந்து விடுவர், பள்ளி விடுமுறையை கழிப்பதற்க்காக. நானும் அதை மிக எதிர்பார்த்திருக்கிறேன்.. இப்போது நண்பரை இழந்த சோகத்திலிருந்து விடுபட...

அலுவலகத்திலும் வேலை நெருக்கடி அதிகம், வருடக்கடைசி என்பதால் (அக்கவுண்டிங் இயர் எண்ட்).. அனேகமாய் ஏப்ரில் கடைசியில் அலுவல் நெருக்கடிகள் முடியும், மே மாதம் என் பதிவுகளை மீண்டும் துவங்க முடியும் என எண்ணுகிறேன்.

இது வரை தொடர் வருகை புரிந்து ஆதரவழித்த அனைத்து நண்பர்களுக்கும் இந்த சந்தர்ப்பத்தில் என் நன்றிகளை தெரிவித்துக்கொள்ள கடமை பட்டுள்ளேன். நெருங்கிய நண்பர்கள் கைபேசி வழியாக கால் பண்ணி தேட ஆரம்பித்துவிட்டதால் இதனை எழுத வந்தேன். கிட்டதட்ட ஏழு ஆண்டுகள் உடன் வசித்த நண்பரை இழப்பது மிக துயரம், வேறு ஏழுதுவதற்கு இப்போதைக்கு ஏதுமில்லை.. வருகிறேன், இரண்டு மாதங்கள் கழித்து இன்னொரு சமயம் சந்திப்போம். மீண்டும் நன்றி.

அன்புடன், வசந்தா நடேசன்.

Wednesday, March 23, 2011

டும், டும், டும்..












ரகு சிக்கன் பிரியாணி சாப்பிட்டுக்கொண்டிருந்தார், நான் மண்டை காய்ந்து போய் இருந்தேன்.. நிமிடத்திற்கு நிமிடம் என் பிரஷர் ஏறிக்கொண்டிருந்த சமயம் அது. ரகுவின் மகள் கல்யாணம் குறித்த கவலை அவரை விட எனக்குத்தான் அதிகம்.

ரகுவின் மகள் கல்யாணம் பற்றி நினைத்து அவரது நண்பனாகிய நான் ஏன் உழன்று கொண்டிருந்தேன். பெண்ணுக்கு மாப்பிள்ளையை பிடித்து விட்டது, மாப்பிள்ளைக்கு பெண்ணை பிடித்து விட்டது, பணப்பிரச்னை இல்லை.. என்பதையும் சொல்ல வேண்டும்.. வேறு என்ன அவ்வளவு பிரச்னை என்று நீங்கள் மண்டை காயலாம்.. அதற்குத்தான் இந்த கதை, தொடரவும்!

அதுக்கு முன்னால ரகுவை பற்றி கொஞ்சம் முன்னுரை கதையின் போக்குக்கு மிக அவசியமாய் இருப்பதால் கொஞ்சம், வாங்க பழகலாம். அப்டியே கதைக்குள்ள நுழைஞ்சிரலாம் கவலை வேண்டாம்.

ரகு இப்போது 50 வயது ஆசாமி. இளமையிலேயே துபாய் வந்துவிட்ட துபாய் வாசி.. ஆரம்ப காலங்களில் சிறு வேலையில் சேர்ந்து பின்னர் படிப்படியாய் உயர்ந்தவர். ஆரம்ப காலங்களில் இரண்டு வருடத்திற்கு ஒருமுறையும் இப்போதெல்லாம் ஆண்டுக்கு இரண்டு முறையும் ஊர் சென்று வரும்போது மட்டும் குடும்பஸ்தன் மற்றபடி என்னை போன்று துபாயில பேச்சுலரு.

ரகுவுக்கு ஒரு மகள் மட்டும், மனைவி 15 ஆண்டுக்கு முன் விவாகரத்து வாங்கி விட்டார்.. இருவரும் மகளின் நலனுக்காக வேறு திருமணம் செய்து கொள்ளவில்லை. மகள் இப்போது ஊரில் அம்மாவிடம். ரகு வருடத்துக்கிரு முறை ஊருக்கு சென்று மகளுடன் பொழுதை கழித்து வருவார். மகள் இப்போது டாக்டருக்கு படித்து கடைசி வருடம் பரீச்சையை எழுதிக்கொண்டிருக்கிறார்..

என்ன காரணத்தால் விவாகரத்து என்று தெரிந்து கொள்ள உங்களைப்போல் எனக்கும் ஆசை தான், என்ன செய்வது மனுஷன் அது குறித்து பேச்சு வந்தாலே மூட் அவுட் ஆகி விடுவதால் சத்தியமா எனக்கு தெரியாது.. பின்னர் தெரிய வந்தால் அவசியம் சொல்கிறேன்.

ரகுவின் சமூகத்தை சேர்ந்த ஒரு துபாய் நண்பர் அமெரிக்காவில் வேலை செய்யும் தன் மகனுக்கு இவர் மகளை திருமணம் செய்து வைக்க பெண் கேட்டதில் ஆரம்பித்தது இந்த கதையின் ஆரம்பம். அந்த பையன் ஒரு முறை துபாய் வந்தபோது ரகு பார்த்து பழகி இவருக்கும் பிடித்து விட்டது.

இருவரும் முதலில் பையனுக்கு போட்டோவை காண்பித்து சம்மதமா என்று கேட்டு, பையனும் விரும்பி உடனே பெண் மொபைல் நம்பர் வேண்டும் என்று கேட்டதால் அடுத்த கட்ட நடவடிக்கைகள் அதிரடியாய் ஆரம்பம் ஆனது..

ரகு மனைவியிடம் நேரில் இதை விளக்க முடியாது, இவர் சம்பந்தப்பட்டது தெரிந்தாலே மனைவி மறுத்து விட்டால் என்ன செய்வது என்ற பயம் வந்து விட்டது அவருக்கு, இருவரும் பேசியே பல வருடங்கள் ஆகி விட்டதாம். மகள் விஷயத்தில் இவர் வடக்கு என்றால் அவர் தெற்கு என்பதே வழக்கம். இதை நன்கு உணர்ந்திருந்ததால் ரகுவின் டெல்லி நண்பரை வைத்து அவரின் நண்பர் தான் அமெரிக்க மாப்பிள்ளையின் அப்பா என்பது போல் ஒரு திரைக்கதை உருவாக்கி கல்யாணம் வரை எப்படி கொண்டு செல்வது என்பது பற்றி கதைவசனம் எல்லாம் ரெடியாக்கி ஒரு வெற்றிக்கதையாக்கிய (கல்யணமாக்கிய) வெற்றி இயக்குனர் அடியேன் தான்.. எல்லாம் பக்கா பிளான். ம்ம்ம், பிச்சு புடுவம்ல பிச்சு....

ரகுவின் டெல்லி நண்பருக்கு ஒரு கெஸ்ட் ரோல் கொடுத்து கதையில் அறிமுகம் செய்யப்பட்டார். கதைப்படி அவர் இதற்காகவே ஊர் சென்று தற்செயலாய் மம்மியை பார்ப்பது போல் பார்த்து வேறு விஷயங்கள் பற்றி பேசிக்கொண்டு இடையில் சாணக்கியத்தனமாய் இந்த வரண் குறித்து பேசிவிட வசனம் எழுதிக்கொடுக்கப்பட்டது.

சும்மா சொல்லக்கூடாது, சொல்லிக்கொடுத்தது போல் கெஸ்ட் ரோலில் அசத்தி விட்டார். எல்லாம் பேசி விட்டு கடைசியில் கிளம்புவதற்கு முன் ஏதோ ஞாபகம் வந்தது போல் அவருடைய(?) நண்பரின் அமெரிக்க மகன் குறித்தும், அவனுக்கு வரண் பார்க்க வேண்டும் என்றும் உங்கள் மகளை பேசிமுடித்தால் என்ன என்று கேட்டு, யோசித்து சொன்னால் அவர்களை வரண் பார்க்க வரச்சொல்வதாய் ஒரு பிட்டை போட்டு விட்டு சென்றுவிட்டார்.

மம்மிக்கு முதலில் ஒரு தயக்கம் நாம் சொன்னால் இந்த மனுஷன் சம்மதிப்பானோ?? என்று ரகுவை குறித்து. என்ன இருந்தாலும் ரகு மகளின் தந்தை அல்லவா? என்று யோசிக்க ஆரம்பித்து விரைவிலேயே நான் எதிர்பார்த்தது போல் ஆணவம் தலைக்கேறி என் மகள், நான் தான் முடிவெடுக்க வேண்டும், அவரை கேட்க அவசியம் இல்லை.. மகளிடம் கேட்கலாம் அவள் சரியென்றால் பின்னர் பார்த்துக்கொள்ளலாம் என்று மகள் வந்ததும் இது குறித்து கேட்டிருக்கிறார்.

மகளிடம் இது குறித்து ரகு ஏற்கெனவே சொல்லி நம் கதையை ஏற்கெனவே அவுட் ஆக்கி விட்டதால், திட்டம் அனைத்தும் தெரிந்த மகள், இப்படியாவது இவர்கள் சேர்கிறார்களா பார்க்கலாம் என்று, ம்ம்ம், பார்க்கலாம் என்றதும் மம்மிக்கு அடுத்து என்ன செய்வது என்ற கவலை ஆரம்பித்தது. பையன் போட்டோ வாங்கலாம் பார்த்து மகளுக்கு பிடித்து ஜாதகமும் பொருந்தியிருந்தால் பின்னர் ரகு குறித்து கவலைப்படலாம் என்று அடுத்த நாளே டெல்லி நண்பருக்கு போன் வந்தது, கதைப்படி வரவேண்டும், நாம யாரு?

பையன் போட்டோவும், ஜாதகமும் கேட்டு கால் வந்ததும், ஏற்கெனவே ரகுவினால் பொருத்தம் பார்க்கப் பட்டு ஜாதகம் பொருந்திய பின்பே நம் கதை ரெடியாகி இருந்ததால் நோ ப்ராப்ளம். நண்பர் ஊரிலேயே இருந்ததால் அடுத்த நாளே போட்டோ மற்றும் ஜாதகம் கொடுக்கப்பட்டது.

ஜாதகம் நல்ல பொருத்தம், மகளுக்கு பையனை பிடித்து விட்டது எனக்கு டென்ஷனும் கூடவே. ரகு சிக்கன் சாப்பிட்டுக்கொண்டு பல் குத்திக்கொண்டிருந்த போது ஊரிலிருந்து போன் வந்தது. நண்பர் பேசினார், ஆல் ஓகே.. அப்புறம் என்ன?

கல்யாணத்தை பொருத்த வரை ரகுவின்/அப்பாவின் முக்கியத்துவம் குறித்து மம்மிக்கு புரியும் படி எடுத்துரைக்கப்பட்டது, டெல்லி நண்பர் நான் வேண்டுமானால் இப்படி பேசிப்பார்க்கவா என்று நம் திட்டப்படி கேட்கவும், மம்மியிடம் இருந்து எதிர்பார்த்த தகவல் வந்தது. அதாவது பெண் பார்க்க வரும்போது ரகு துபாயில் இருந்து வேலை அதிகம் என்பதால் வரமுடியாது ஆனால் திருமணத்திற்கு வருவார் என்பது போல் மாப்பிள்ளை வீட்டாரிடம் சொல்லிவிடலாம், பையனுக்கு பெண்ணை பிடித்து பெண்ணுக்கும் பையனை பிடித்தால் பின்னர் ரகுவை திருமணத்திற்கு அழைத்து வர டெல்லி பொருப்பேற்றுக்கொண்டது நம் திட்டப்படி!

மாப்பிள்ளை மற்றும் அவர் அப்பா அம்மா தவிர அவர் உறவினர் யாருக்கும் என் திட்டம் தெரியாது என்பதும் இந்த கதையை படிப்பவர்களுக்கு ஆர்வத்தை அதிகப்படுத்தும் கூடுதல் செய்தி!

பெண் பார்த்து பேசி முடித்து கல்யாணத்திற்கு குறித்திருந்த நாளும் வந்தது. ரகு திட்டப்படி கல்யாணத்தன்று காலை பெண் அழைப்பிற்கு முன் பதினைந்து வருடத்திற்கு பின் அந்த வீட்டிற்குள் நுழைந்தார், பெண்ணின் முகத்தில் மகிழ்ச்சி, மம்மியின் முகத்தில் பெருமிதம் அவர் நினைத்தபடி கதை நடக்கிறதாம்.. டயலாக் உதவிக்காக உடனிருந்த எனக்கு இன்னும் டென்ஷன் ஏறிக்கொண்டிருந்தது..

பெண் அழைப்பு முடிந்து நல்லபடியாய் பெண் கழுத்தில் தாலி ஏறியது. ஆக நம் திரைக்கதை, டைரக்ஷ்ன் எல்லாம் நல்லபடியாய் முடிந்து ‘டும், டும், டும்‘ வெற்றிகரமாய் நடந்து முடிந்தது.

ஆள உடுரா சாமி ன்னு தாலி ஏறியதும் எனக்கு வந்த ஒரு மூச்சு இருக்கிறதே, நிம்மதிப்பெருமூச்சு.. செம ரிலாக்ஸ், வாழ்க்கையில் இதற்குமுன் அதை அனுபவித்ததில்லை!

என்ன எனக்கு ஒரு சிறு வருத்தம், நான் பிரிந்தவர் கூடிட விரும்பி கொஞ்சம் அதிகமாய் வசனம், திரைக்கதை ரெடி பண்ணி வைத்திருந்தேன். அதற்கு வேலை இருக்கவில்லை. எல்லாம் எடிட் ஆகி விட்டது?

ரகுவும், மம்மியும் சேர்ந்து நின்று போட்டோ எடுத்துக்கொண்டதும், புன்னகைத்ததும் தான் நடந்தது, கடைசி வரை பேசிக்கொள்ளாமலேயே சமாளித்து விட்டார்கள், நான் ஆர்வத்துடன் பார்க்க, பார்க்க?? ம்ம், காலம் இனி அவர்களை சேர்த்துவைக்கக்கூடும்.

அன்புடன், வசந்தா நடேசன்.

படங்கள் கூகிளில் திருடப்பட்டது, சம்பந்தப்பட்டவர்கள் மன்னிப்பார்ளாக!

மதிமுக முத்து

கடலுக்குள் முக்குழித்து
முத்துக்கள் எடுத்து வந்தேன்.
எடுத்து வந்த அத்தனையும்
என்ன சொல்ல? சொத்தை முத்து!

கெட்டதென் விதியென்று
சுற்று முற்றும் தேடிப்பார்த்தால்..
ஒற்றை முத்து நல்முத்து,
கண்களுக்கு நல்விருந்தாய்.

ஆசையுடன் அள்ளி அதை
ஆதரித்து வைத்திருந்தேன்.
கழுத்தினிலே கோர்த்திடலாம்,
கைவளையில் பதித்திடலாம்,

மோதிரத்தில் பதித்து வைத்து,
விரல்களுக்கு அளித்திடலாம்!
காலம் அது கனிந்து வர
காத்திருந்தேன் தேர்ந்தெடுக்க.

பம்பரமாய் அது சுழன்று
ட்சுனாமியாய் சுற்றியது.
முடிந்து போன முன் ஜென்மத்தில்
ஜெயித்து வந்த கூட்டத்தில்
போர்வாளாய் இருந்ததுவாம்!

பெருமைக்கு மாவிடித்து,
புலி, எலியென்று...
சிங்கத்திடம் கதைசொல்லி
சீரழிந்து போனதுவோ!

என் செய்வேன், ஐயய்யோ!
ஆதரித்து அரவணைத்து
தோள் கொடுக்க முனைகையிலே
ஆர்பரித்த கடலுக்குள்
தவறியது விழுந்ததுவோ?

இருக்கும் இடம் நினைத்து
அவர் இஷ்டப்படி வாழ்ந்திராமல்
தன்னிலை பெரிதென்று
தண்ணீரில் மூழ்கியதோ?

தன்மானம் பெரிதென்று
தனித்து போட்டியிட்டு
வெற்றியென்ன, தோல்வியென்ன..
வீரம் தேவை தானே?

தமிழகம் பெருமை கொள்ள
தமிழர்கள் பெருமை போற்ற
அடுத்தவர் நலமாய் வாழ
ஆவலாய் விளைந்த முத்தே!

வந்திடல் வேண்டும் இங்கு,
தந்திடல் வேண்டும் வாக்கு.
புறக்கணிப்பு வேண்டாம் முத்தே,
கனிந்தழைக்கின்றோம் வாராய்!

மனம் கனத்து அழைக்கின்றோம் வா!


அன்புடன், வசந்தா நடேசன்.

டிஸ்கி :- நான் மதிமுக அனுதாபி இல்லை.. மக்கள் கூட்டணி நாமல்லாம்.. மக்களுடனும், கடவுளுடனும் தான் கூட்டணி. (மக்களுடனும், ஜெயலலிதா அம்மாவுடனும் அல்ல..) ஹே, இவன் தே.மு.தி.க/அ.தி.மு.க ன்னு நினைச்சுராதீங்க?? அப்புறம் நான் மஞ்ச துண்டை தலையில் போட்டபடி போகவேண்டியது தான். ம்ம்ம், இவன் திமுக வா?? அந்த அழுகின மாம்பழத்தை எடுத்து தலைல போடுறா.. அப்டீன்னு வராதீங்க, நான் அப்புறம் அறுவா, சுத்தின்னு எடுத்துருவேன். நீங்க அப்புறம் தாமரைக்குழத்தில் போய் விழ வேண்டியது தான்!

மண்டை காஞ்சி நான் எந்த கட்சி என்று நினைத்து எதையும் மனதில் வைத்து யாரும் கும்மிடாதீங்கோ, நான் ஒரு நடுநிலை வாக்காளன்.. அப்டீன்னு சொல்ல வந்தேன். வைகோ தனித்து நின்றிருந்தால் நிச்சயம் அவருக்குத்தான் இந்த முறை என் வாக்கு, (புலிகளை பற்றியும், ஸ்டெர்லைட் பற்றியும் அரைத்த மாவையே அரைக்காமல் புதிதாய் பிறந்து வந்தது போல் அதிமுக மற்றும் திமுக வை எதிர்த்தும் தமிழக மக்கள் பிரச்னைகளை வைத்தும் மாத்திரம் பிரச்சாரம் செய்தால்!) ம்ம்ம்ம்... பாவம், வைகோவின் இப்போதைய நிலையை நினைக்கும் போது இப்படி ஒரு கவிதை(?) சிக்கியது.. என்ன செய்ய? அப்படியே நம்ம தஞ்சாவூர் கல்வெட்டுல குறித்து வைத்திருக்கிறேன். எதிர்கால சந்ததிக்கு தெரியவேண்டும் அல்லவா??

Wednesday, March 16, 2011

காளீஸ்வரன் கதை.. [4]

ஒரு நாள் அலுவல் முடிந்து அறைக்கு வந்தபோது காளீஸ்வரன் படு சோகமாய் முகத்தை வைத்துக்கொண்டு உட்கார்ந்திருந்தான். கேட்டபோது வேலை போய்விட்டதாகவும், டிக்கட்டும் கொஞ்சம் பணமும் கொடுத்து ஒரு வாரத்தில் ஊருக்கு போக ரெடியாகுமாறு கம்பெனியில் சொல்லிவிட்டதாக சொன்னான்.

எனக்கு கொஞ்சம் அதிர்ச்சியாக இருந்தது.. அது நான் வந்து ஒரு 6 மாதம் ஆன புதிது.. இங்குள்ள நடைமுறைகள் அப்போது நிறைய தெரிந்திருக்கவில்லை. பின்னர் நண்பர்களிடம் கேட்டு தெரிந்து கொண்டேன். காளீஸ்வரன் வந்து ஒரு இரண்டு அல்லது இரண்டரை ஆண்டுகள் ஆகியிருக்கும். இது வரை ஊருக்கு போகவில்லை, ஊர் விட்டு வந்ததிலிருந்து. வீட்டிற்கு மூத்த பிள்ளை. ஒரு முறையோ இரண்டு முறையோ ஊர் போகும் பிறரிடம் அவனுடைய தங்கைக்கும், தம்பிக்கும், அப்பா, அம்மாவிற்கும் கொஞ்சம் நகைகளும், வாட்ச், ஸ்ப்ரே போன்ற சமாச்சாரங்களும் கொஞ்சம் சாக்லேட்களும் அவ்வப்போது கொஞ்சம் பணமும் அனுப்பியிருப்பதாக சொல்லியிருக்கிறான்.

நிறைய யோசித்து ‘கல்லிவல்லி‘ ஆகி விடுவது என்று முடிவெடுத்தான். கல்லிவல்லி அல்லது கல்லிவெல்லி என்றால் இங்கு தங்கி வேலை பார்ப்பதற்கான விசா எதுவும் இல்லாமல் என்ன வேலை வேண்டுமானாலும் பார்த்துக்கொள்ளலாம். இது போல் தங்கி இருப்பவர்களை கல்லிவெல்லிகள் என்பார்கள்.

நம் ஊரில் காந்தி பிறந்த நாள் மற்றும் அண்ணா பிறந்த நாள் போன்ற சமயங்களில் சிறைகளில் கைதிகளுக்கு மன்னிப்பு கொடுத்து அனுப்புவது போல் இங்கும் நான்கு அல்லது ஐந்து ஆண்டுகளுக்கு ஒருமுறை பொதுமாப்பு என்று ஒன்று கொடுப்பார்கள் அப்போது இந்தியா செல்லலாம் சிறைக்கு போகாமல். நடுவில் மாட்டிக்கொண்டால் சிறை தண்டனை, தண்டனை முடிந்து யாராவது நண்பர்கள் டிக்கெட் எடுத்துக்கொடுத்தால் சிறையிலிருந்து நேரே ஏர்போர்ட் கொண்டு ப்ளைட் ஏற்றி அனுப்பி விடுவார்கள். தண்டனையை வேண்டும் என்றே அதிகம் விளக்காமல் விட்டிருக்கிறேன் ம்ம்ம், அதெல்லாம் வேண்டாம் இங்கு.

பொதுமாப்பிற்கு காத்திருக்க வேண்டும்.. காளீஸ்வரன் இந்த நிலைக்கு துணிவாக முடிவெடுத்ததற்கு தம்பியின் படிப்பு, தங்கையின் திருமணம், வீட்டுக்கடன் என்று ஏதாவது இருக்கும், அது ஏழை இந்தியர்களின் சோகம். அங்கு எல்லோரும் ஒன்றும் ராசா அல்லவே.

பின்னர் ஒருநாள் அவன் அலுவலகம் சென்று கிடைக்கவேண்டிய பணத்தை வாங்கிக்கொண்டு அலுவலகத்திலிருந்து விமான நிலையம் அழைத்துப்போய் பாஸ்போர்ட்டை கையில் கொடுத்து எக்ஸிட் ஆகிறானா என்று பி.ஆர்.ஓ கவனித்துக்கொண்டிருக்கும் போது அவன் கண்ணைத்தப்பி வெளியே வந்து விட்டான், இது எல்லாம் நம் மக்களுக்கு சர்வ சாதாரணம். பி.ஆர்.ஓ கண்ணில் காணாத உடன் சரி பயபுள்ளை உள்ள போயிடிச்சி என்று போய் விடுவான்.

இப்படி ஆள் வெளியேறாமல் உள்தங்கிவிட்டால் ஸ்பான்சர் பாடு திண்டாட்டம், அதை விளக்கி அவன் புகைப்படத்துடன் ‘காணவில்லை‘ என்று இங்குள்ள ஒரு நாளிதழில் விளம்பரம் கொடுத்து அவனுக்கும் எனக்கும் எந்த சம்பந்தமுமில்லை என்று முடித்து விட்டு அவன் வேலையை பார்ப்பான்.

காளீஸ்வரன் இப்படி கல்லிவெல்லியாய் வேலையை தொடங்கினான், முன்பு சொன்னது போல் இவனுக்கு திறமை இருந்ததால் எங்கும் வேலை கிடைத்தது, என்ன... அரசு அலுவலகங்கள், மற்றும் free zone பகுதிகளுக்குள் சென்று வேலை செய்ய முடியாது.. எப்போதும் லேபர் அலுவலகத்திலிருந்து செக்கிங் வருகிறானா என்று கவனத்துடன் வேலை செய்ய வேண்டும். அவ்வளவுதான்.

நல்ல வேலை செய்து பின்னர் ஒரு மலையாளியுடன் சேர்ந்து அவன் கம்பெனியில் பார்ட்னர்ஷிப் வைத்து காண்ட்ராக்ட் எடுக்கும் அளவுக்கு சென்று விட்டான், கையில் பணம் புரள ஆரம்பித்தது. அந்த மலையாளி இவனை வைத்து வேலை வாங்கி அவன் அதிகம் எடுத்துக்கொண்டு இவனுக்கும் இவன் திருப்திக்கு கொடுத்து நல்லபடியாய் நடந்தது, மலையாளிக்கு கம்பெனி இருந்தது ஆனால் வேலை தெரியாது.. இவனுக்கு வேலை தெரியும் ஆனால் விசா கிடையாது.. அவன் ஆட்களை வைத்து இவன் வேலை வாங்கி நல்ல சம்பாதித்தான்.

அந்த மலையாளிக்கு இவனை காலையில் வந்து அழைத்துச் செல்ல வேண்டும், பில்கள் பாஸ் பண்ணி வாங்குவதற்காக வேலை செய்த இடங்களுக்கு அலைய வேண்டும், பின்னர் மாலையில் இவனை வீட்டிற்கு கொண்டு வந்து விடவேண்டும், இதுதான் வேலை. எப்போதும் ட்ராயிங் பார்த்து கொட்டேஷன் போடுவது, ஆட்களை வேலை வாங்குவதும் இவன் வேலை. அப்போதே இந்த வசதிகளுக்காக ரூமில் ஒரு டெஸ்க் டாப் கம்ப்யூட்டர் வாங்கி வைத்திருந்தான். மலையாளிக்கு வேறு வழியில்லை என்பதால் இவனை அட்ஜஸ்ட் பண்ணி போய்க் கொண்டிருந்தான்.

இப்படி போய்க்கொண்டிருக்கும் போது தான் துபாயில் வேலை செய்யும் நம் நண்பர்கள் எந்த பாதையில் செல்லக் கூடாது என்று நான் சொல்ல நினைத்தேனோ அந்த பாதையில் காளீஸ்வரன் செல்ல ஆரம்பித்தான், அது என்ன பாதை அது அவனை எங்கு வரை கொண்டு சென்று விட்டது என்பது இன்னொரு நாள்.

அன்புடன், வசந்தா நடேசன்.

காளீஸ்வரன் கதை..[1] [2] [3]

Monday, March 14, 2011

குழந்தை தொழிலாளர்கள்!

இன்று சன் டிவியில் குழந்தை தொழிலாளர்கள் பற்றிய ஒரு நிகழ்ச்சியை பார்த்தேன், மிகவும் மனதை பாதித்ததால் அதை பற்றிய ஒரு பதிவு இங்கே. நிகழ்ச்சியை பார்த்தவர்கள் மேலே தொடரவேண்டாம், சன் டிவியை விட நான் அதிகம் சொல்லப்போவதில்லை.. இது என் பாணியில், என் பார்வையில். (நம்ம கடைக்கு வார ஒரு முப்பது கஷ்டமருக்காக??)

நம் சமூகம் இன்னும் எத்தனை விஷயங்களில் மறுமலர்ச்சி அடையவேண்டியதிருக்கிறது என்பதை நினைத்தால் ஒரு வித திகைப்பே மிஞ்சுகிறது.. இத்தனைக்கும் இதை தடுக்க பல சட்டங்களும் பல அரசு அதிகாரிகளும் இதற்க்காக நம் நாட்டில் வேலை செய்கிறார்கள்.

சிவகாசி போன்ற தொழில்வழம் மிக்க நகரங்களில் இந்த அதிகாரிகள் கொஞ்சம் வேலை பார்த்து சில வற்றை கண்டு தடுத்திருக்கிறார்கள் என்றே நினைக்கிறேன்.. பிற நகரங்களில் இவர்களுக்கு வியாபார நிறுவனங்களை மிரட்டி காசு வாங்குவதற்கே நேரம் சரியாக இருக்கிறது போலும்!

ஆனாலும் இன்று நான் பார்த்தது தொழில் சார்ந்ததில்லை.. சொல்லப்போனால் பல வருடங்களுக்கு முன் இது போல் ஒரு சம்பவம் நம் தமிழ்நாட்டிலும் நடந்தது நினைவு இருக்கிறது.. பத்து வருடங்கள் இருக்கும் என்று நினைக்கிறேன்.

இன்று பார்த்தது, தமிழ்நாட்டிலிருந்து இரண்டு பதினாலு வயதுக்கும் குறைந்த பருவம் கொண்ட சிறுமிகளை கேரளாவுக்கு வேலை செய்ய அனுப்பியிருக்கிறார்கள், ஒரு ஏழை தாயும், தகப்பனும். பள்ளியில் படித்தவர்களின் படிப்பையும் நிறுத்தி. மிக குறைந்த அளவு பணம் வாங்கிக்கொண்டு. பண ஆசையா?? இல்லை, படித்துக்கொண்டிருந்த குழந்தைகளை என்னுடன் கேரளாவுக்கு வேலைக்கு அனுப்பி வை, மாதம் நல்ல சம்பளம் தருவார்கள் என்று வற்புருத்தி தாயின் அண்ணன் முறையிலான ஒருவரே அழைத்துச்சென்றிருக்கிறார்.. அழைத்துச்சென்றவருக்கும் அவர் மலையாளி பெண் பார்ட்டனுருக்கும் இதில் கிடைத்தது 15000 ரூபாய்கள்.

அங்கே போனதிலிருந்தே ஒரு குழந்தையை நாய் கூண்டில் அடைத்து வைத்து சாப்பாடு கொடுக்காமல் வேலை வாங்கி, சிகரட் சூடு, அடுப்பிலிருந்து எரியும் நெருப்பை வைத்து சூடு போட்ட காயங்கள் இத்யாதி, இத்யாதி... முடிவில் குழந்தை 15 நாட்களிலேயே கொடுமை தாங்காமல் இறந்து விட்டது.

இன்று அந்த மலையாளி தம்பதியை கைதுபண்ணியிருக்கிறார்கள், எல்லாம் நடக்கிறது, தண்டனை கிடைக்கும் என்று நம்புவோம், நான் சொல்ல வந்தது இனி என்ன நடக்க வேண்டும், எப்படி இதை தடுப்பது என்பதை பற்றி சிறிது அலசவே.

கேட்ட இன்னொரு அதிர்ச்சி தகவல், கேரளத்தில் இதுபோல் கிட்டதட்ட 5000 குழந்தைகள் வேலை செய்கிறார்களாம், இதற்கான நெட்ஒர்க் பல வருடங்களாய் நடந்து கொண்டிருக்கிறது. கிட்டதட்ட ஒரு வேனில் பல குழந்தைகளை அடைத்து வைத்து கொண்டு போய் வேண்டியவர்களுக்கு பணத்தை வாங்கிக்கொண்டு விற்றுக்கொண்டிருக்கிறார்கள் என்று இதை வெளிச்சத்துக்கு கொண்டு வந்த தன்னார்வ தொண்டர் பேசினார். என்ன கொடுமை சார் இது??

சரி, இனி என்ன பண்ணலாம் என்று என் பார்வையில்.. (சன் டிவியில் சொல்லாதது!!)

தமிழகத்தில் இது பற்றிய ஒரு விழிப்புணர்ச்சியை உடனே கொண்டுவரவேண்டும், பத்திரிகை விளம்பரங்கள் மற்றும் டிவி விளம்பரங்கள் மூலம் இது சாத்தியமாகலாம், அஃப்கோர்ஸ் அரசு தான் இதில் தலையிடவேண்டும். இப்போது இதற்காக இருக்கும் அரசு அலுவலர்களுக்கு இது குறித்த விழிப்பணர்வு பயிற்ச்சி வகுப்புகள் எடுத்து கொஞ்சம் வேலை செய்ய சொல்லலாம்.

பள்ளிகளில் படிக்கும் பதினைந்து வயதுக்கு குறைவான குழந்தைகள் படிப்பை திடுதிப்பென்று நிப்பாட்டினாலோ அல்லது அடுத்த வருடம் படிப்பை தொடராவிட்டாலோ அது குறித்து பள்ளிகள் உடனடியாக பக்கத்தில் இருக்கும் தொழிலாளர் துறை அலுவலகத்துக்கு தகவல் கொடுக்க வேண்டும். அவர்கள் இது குறித்து விசாரித்து ஒரு அறிக்கை தயாராக்க வேண்டும். இதுவும் அரசின் கைகளில்.. சட்டமாக்கப்பட வேண்டும். பின்னாளில் காணாமல் போன குழந்தைகள் என்றால் நேராக தொழிலாளர் துறைக்கு மக்கள் நடக்கும் நிலை வரவேண்டும்.

சரி எல்லாம் அரசிற்கே விட்டால் பொதுஜனத்திற்கு என்ன வேலை?? நமக்கு இன்னும் கொஞ்சம் கூடுதல் விழிப்பணர்வு தேவை மக்களே!! நீங்கள் ஒரு ஆசிரியராக இருந்தால் இது குறித்து உடனே குழந்தைகளின் பெற்றோரை அழைத்து விசாரிக்கலாம் நம் அரசு விழித்துக்கொள்ளும் வரை.

நீங்கள் ஒரு வாடிக்கையாளராக எங்காவது குழந்தை தொழிலாளர்களைக்கண்டால் உடனே இது குறித்து தொழிலாளர் துறைக்கு ஒரு புகார் அனுப்பலாம்.

முக்கியமாக உங்கள் பக்கத்து வீட்டிலோ அல்லது உங்கள் பார்வையிலோ ஏதும் இது போல் கொடுமை நடக்கிறது அல்லது குழந்தை காணாமல் போகிறது என்றால் உடனே உடனே இது குறித்து தொழிலாளர் துறைக்கு ஒரு புகார் அனுப்பலாம். அட்லீஸ்ட் காவல் நிலையத்துக்கு ஒரு அனானி கால் பண்ணியாவது சொல்லுங்கள் பொதுஜனமே!

இது குறித்து பல விவாதங்களும், விழிப்புணர்சியும் பரவலாக வேண்டும் என்பதே என் ஆசை..

அன்புடன், வசந்தா நடேசன்.

Thursday, March 10, 2011

எல்லாம் நன்மைக்கே..

ஒரு காலத்தில், ஒரு 200 அல்லது 250 ஆண்டுகளுக்குமுன் ஒரு ராஜா இருந்தானாம், அவனுக்கு ஒரே ஒரு ராணி, மற்றும் பிரபலமான ஒரு மந்திரி பிரதானி.

மந்திரி எப்போதும் ரொம்ப மகிழ்ச்சியாய் இருப்பாராம், அவர் அடிக்கடி சொல்லும் வார்த்தை எல்லாம் நன்மைக்கே என்பது. ஆனால் ராஜா ஏனோ அந்த அளவுக்கு சந்தோஷமாய் தான் இல்லை என்று நினைத்துக்கொண்டிருந்தான்.

காலப்போக்கில், அது, இது என்றில்லாமல் என்ன எழவென்றாலும் எல்லாம் நன்மைக்கே என்றால் மனுஷனுக்கு கோபம் வருமா, வராதா?? ராஜாவுக்கும் வந்து தொலைத்தது, சரி, இன்று இதற்கு ஒரு முடிவு கட்ட வேண்டும் என்று ஒரு தீர்மானத்துக்கு வந்தான்.

நீ எப்படி இவ்வளவு சந்தோஷமாய் இருக்கிறாய் என்று மந்திரியை வரவழைத்து மிரட்டி கேட்டாயிற்று, ம்ம்ம், ப்ரயோஜனம் இல்லை..

ராஜாவுக்கு கோபம் வந்தது. எந்நேரமும் ஏதாவது ப்ரச்னை.. ஆதரவை வாபஸ் வாங்கிருவேன் என்று இந்த காலத்தில் இருப்பது போல் என்ன எழவாவது அப்பவும் இருந்து தொலைத்திருக்கும்?? நாமல்லாம் இப்ப 250 வருஷத்துக்கு இங்கிட்டு இருக்கோம், நமக்கு என்ன தெரியும் என்பது நியாயமானதே.. மனிதன் அன்றும் மனிதன் தானே?

ஆனாலும் ராஜா விடவில்லை, தன் கையிலிருக்கும் சி.பி.ஐ யை ஏவி இப்போது நோண்டி நொங்கெடுப்பது போல் அப்போது மந்திரியை கண்காணித்து சேதி சொல்ல பத்து இருபது ஆட்கள் நியமிக்கப்பட்டனர்..

ரெக்கார்ட் பண்ணி வக்கணையாய் கேட்டுத்தொலைக்க செல்போன் கருமமெல்லாம் அப்போது இல்லையாதலால் ஒற்றர்கள் இருபது பேரும் மந்திரியை பின்தொடர்ந்து கண்காணித்தார்கள். இரண்டு மூன்று நாட்களிலேயே மன்னனுக்கு தகவல் வந்தது, எல்லாம் மந்திரி தினமும் சொல்லும் மந்திரத்தால் தானென்று..

ராஜா நினைத்தான், இந்த பய ஆனாலும் நம்மட்ட மரைச்சுட்டானே என்று மனம் நொந்து, நட்ட நடு ராத்திரியில் மந்திரியை மீண்டும் அழைத்து, நீ தினமும் சொல்லும் மந்திரத்தை எனக்கு இப்போதே சொல்லிக்கொடுக்க வேண்டும், நாளை காலையில் நான் அதை சொல்லி நாளைமுதல் சந்தோஷமாக இருக்க வேண்டும் என்றான்.. உனக்கு என்ன வேண்டுமோ கேள் தருகிறேன் என்றான்..

மந்திரிக்கு இரண்டாம் தாரமாக மன்னன் மகளை கேட்டு மணந்து கொள்ள மனதுக்குள் ஆசை இருந்தாலும், அந்த மந்திரம் ஒரு சாதாரண பூஜை மந்திரம், தினமும் சொல்வது.. தினமும் நாம் சூரியனை பார்த்ததும் சொல்லும்

உலகத்தை காத்திடும் சூரியனே,
உன்னதம் தந்திடு சூரியனே..
உள்ளொளி வீசுவாய் சூரியனே..
உயர்வுரச் செய்வாய் சூரியனே
தன்னொளி மிகுவாய் சூரியனே,
தவறுகள் பொருப்பாய் சூரியனே..

என்பது போல் ஒரு சாதராண மந்திரம், இதனால் ஒன்றும் உதவாது என்று தெரிந்ததால் ராசா மகளை தியாகம் செய்து, அப்படி ஒன்றும் இல்லை என்று உருதியாய் சொன்னான். மேலும் மந்திரிக்கு எந்த மந்திரத்தை யார் யார் எப்போது சொன்னால் பலன் கிடைக்கும் என்று எப்போதோ கேள்விப்பட்டிருந்த படியால் நாம் ஏதோ சொல்லப்போக நாளையே ஏதேனும் நடந்து வேறு மன்னன் வந்து இந்த நாட்டை பிடித்துவிட்டால் நம் தலை மிஞ்சாது என்று அமைதியாய் இருந்தான்.

ராஜா அடம் பிடித்த கழுதையாய் அடம் பிடித்தான், இப்போது சொன்னால் தான் ஆயிற்று, இல்லை உம் தலையை இப்போதே வெட்டிவிடுவேன் என மிரட்டவும், இது என்னடா அக்கிரமம் என்று, உடனே ஒரு யுக்தி செய்தான்.. பக்கத்தில் இருந்த வீரர்களை பார்த்து, யாரங்கே, உடனே மன்னனை கைது செய்து தூக்கிலிடுங்கள் என்றான் செயலலிதா போல்..

போலீசார்.. ச்சே, வீரர்கள் மந்திரியையும் பார்க்கிறார்கள், மன்னனையும் பார்க்கிறார்கள் ஆனால் ஒரு எட்டு கூட எடுத்து வைக்கவில்லை.. மன்னனுக்கு இதற்குள் ப்ரஷர் ஏறி விட்டது.. தக்காளி, நான் மந்திரத்தை கேட்டால் நீ என்னை தூக்கிலிடுவாயா?? என்று உன்மத்தம் அடைந்து, டேய், இவனை இப்போதே தூக்கிலிடுங்கள் என்று உத்தரவிடவும் வீரர்கள் டக்கென்று மந்திரியை சூழ்ந்து கொண்டனர்.

ஐயோ, என்னை கொல்ராங்க, என்னை கொல்ராங்க என்று கத்தாமல் மந்திரி சிரித்துக்கொண்டிருந்தான், மன்னன், கொஞ்சம் அயர்ந்து போய், நப்பாசையுடன், ஏன் உமக்கு பயம் இல்லையா?? உன்னை இப்போது தூக்கிலிட கொண்டு செல்கிறார்கள் என்று கேட்கவும்.. மந்திரி மீண்டும் சிரித்துக்கொண்டே, வழக்கம் போல் எல்லாம் நன்மைக்கே மன்னா, நீங்கள் சொன்னதும், நான் சொன்னதும் ஒரே வார்த்தைதான், நான் உங்களை தூக்கிலிடச்சொன்னேன் வீரர்களிடம், வீரர்கள் அசையவில்லை.. ஆனால் நீங்கள் சொன்னதும் இதோ நான் கைவிலங்குடன்.. எல்லாம் நன்மைக்கே.. என்றான்.

மன்னனுக்கு ஏதும் விளங்கவில்லை, எல்லாம் நன்மைக்கே என்றவுடன் மன்னனுக்கு இன்னும் வெறி தலைக்கு ஏறி, இவனை கொண்டுசெல்லுங்கள் என்றான். பின் சிறிது யோசித்து மீண்டும் வீரர்களை அழைத்து, மந்திரி எப்படியும் ஜெயிலுக்குள் மிரண்டு வழிக்கு வருவான் என்று கொஞ்சம் நப்பாசையுடன், அடுத்து நான் சொல்லும் போது இவனுக்கு தூக்கு என்று அனுப்பி வைத்தான்.

சில நாள் கழிந்தன, ராஜாவுக்கு ஒரு நாள் மாம்பழம் சாப்பிட வேண்டும் என்று ஒரு ஆசை வந்தது, நல்ல ஒரு மாம்பழத்தை வரவழைத்து அதை ஆசையுடன் தன் கையாலேயே அரிந்து சாப்பிடவேண்டுமென்று கத்தியால் வெட்டிக்கொண்டிருந்தான்.. இதற்குமுன் எல்லாமே வேலையாட்கள்தான், ராசா என்றால் சும்மாவா?? எல்லாம் தான் கிடைக்கும்.

ஆனாலும் நடப்பது எல்லாமே நம் கையில் இல்லை அல்லவா?? தக்காளி, மாம்பழம் வெட்டும் போது தெரியாமல் தன் சுண்டு விரலின் நுனி பாகத்தையும் துண்டாக வெட்டி விட அதுவும் மாம்பழ துண்டங்களோடு துண்டாய் விழுந்து மன்னன் துடித்தான்.. நம் கஷ்டம் தீரவே தீராதா என்று மீண்டும் சினம் கொண்டான் மந்திரி மீது.. சரி மந்திரி என்ன செய்கிறான் என்று வீரர்களை அனுப்பி பார்த்தால் மந்திரி வீரர்களிடம் விஷயத்தை கேட்டபிறகும் எல்லாம் நன்மைக்கே என்று வழக்கம் போல் சொன்னதை அப்படியே வந்து சொல்லவும் மன்னன் இன்னும் கடுப்பானான்..

சில வாரங்களுக்கு பின் ராஜா கடைக்குட்டி மகள் வேட்டைக்கு போகவேண்டும் என்று மன்னனை வறுத்தெடுக்க ஆரம்பித்தாள்.. மன்னனும் அரசவையை விட்டு வெளியே சென்று வெகுகாலம் ஆகிவிட்டதால், சரி செல்லலாம் என்று வீரர்களை ஒரு வேட்டைக்கு ரெடியாகச் சொன்னான். எல்லாம் தயாராகி, படை, அம்பு, துப்பாக்கி, பட்டாளம் எல்லாம் அதிர் வேட்டு முழங்க வேட்டைக்கு சென்றனர்..

வேட்டையின் போது ராஜாவின் கடைக்குட்டி மகள் ஒரு துப்பாக்கியுடன் தான் வேட்டையாடிய சிறுத்தையுடன் இருந்தபோது எடுத்த போட்டோ தான் இது..



ம்ம்ம்ம், ராஜாவின் குட்டி மகள் ஒரு சிறுத்தையுடன் போதும் என்று உட்கார்ந்தாலும், ராஜாவுக்கு அடங்கவில்லை, குதிரை மற்றும் வீரர்கள் சூழ மீண்டும் வேட்டை துவங்கியது.. நேரம் செல்லச்செல்ல ராஜாவுக்கு ரொம்ப ஆர்வக்கோளாராகி ஒரு மானைத்துரத்திக்கொண்டு தனியே நீண்ட தூரம் செல்ல நேர்ந்தது.. ஒரு கட்டத்தில் நரமாமிசம் சாப்பிடும் ஒரு நரர் கூட்டம் இடையே சென்று தனியே அகப்பட்டுக்கொண்டார்..

நான் தான் ராசா.. என எவ்வளவோ மன்றாடியும் விடாமல், இங்கு எங்களுக்கு ராசா வேற இருக்கார் வாங்கன்னு கையை பின்னால் கட்டி ராசவை கொண்டுசென்றனர்.. அங்கிருந்த நரர்களின் ராசவுக்கு நம்ம ராசாவை கண்டதும் நாக்கில் எச்சில் ஊரியது.. தக்காளி, இவனை தலையை அறுத்து சாமிக்கு உடனே படைச்சிட்டு இவன் இதயத்தை ருசி பாக்கணும்னு ஆசை அடக்கமுடியாமல் வந்து தொலைத்தது.. சரி, நடைமுறைகள் இருக்கிறதே என்று மதகுருவை வரவழைத்தான் பூஜைகளை நடத்த..

மதகுரு நம் நித்தி போல் நீண்ட முடியுடன் புன்னகையுடன் வந்தார், அவரும் பாவம் மனித இதயம் சாப்பிட்டு எத்தனை நாள் ஆயிற்று?? வந்து, ம்ம், ஆரம்பமாகட்டும் எல்லாம் எனவும், கவுண்டமணியை காந்தக்கண்ணழகிகள் ரெடி பண்ணியது போல் எல்லாம் நடந்தது..

ராஜா முழித்துக்கொண்டிருந்தான்.. என்ன செய்வது என தெரியவில்லை.. கடைசியில் ஸ்டார்ட், மியூசிக் என்று சொல்லும் தருணத்தில்.. குருஜி பலியை சோதிக்கத்துவங்கினான்.. கை விரல்களை பார்த்ததும் மதகுருவின் முகம் தொங்கிவிட்டது. அய்யோ என்று ஆசை, தோசை, அப்பளம், வடை கதையாய் ஆகிவிட்டதே என்று நர ராசவிடம் சொன்னான், இது குறைபலி, இவன் விரல்கள் முழுமையாய் இல்லை.. நம் தெய்வம் ஏற்றுக்கொள்ளாது என்று.

நர ராசா, ஆஹா.. என்று சொல்லிவிட்டு, மதநம்பிக்கையை மீறி எதுவும் செய்யமுடியாது என்று மன்னனை விடுதலை செய்து கைது செய்த இடத்திலேயே கொண்டு விடச்சொன்னான்.. மன்னனுக்கு அப்போதுதான் மூச்சு வந்தது.. தலை தப்பிச்சுடா சாமி ன்னு வந்து தன் கூட்டத்துடன் சேர்ந்தான்..

அப்போதுதான் அவன் மனதில் கேள்விகள் வந்தது.. இந்தபய மந்திரி நம்ம விரல் போனதை கேட்ட உடன் எல்லாம் நன்மைக்கே என்றானே, நமக்கு மாம்பழம் வெட்டும்போது விரல் துண்டானாலும் இப்ப உயிர் தப்பியது அதனால்தான்.. இவன் சொன்னதுல எதாச்சும் அர்த்தம் இருக்குமோ என்று யோசிக்க துவங்கினான்..

சரி என்று மந்திரியை வரவழைத்து விபரம் கேட்டான், எனக்கு விரல் துண்டு போனது, நீ தெரிந்தோ, தெரியாமலோ எல்லாம் நன்மைக்கே என்றாய், எனக்கு உண்மையிலேயே அது நன்மைக்கு என்று இப்போது தெரிந்ததால் உனக்கு விடுதலை என்றான்.. மந்திரிக்கு சந்தோஷம் தாங்கவில்லை. நன்றி மன்னா, நன்றி மன்னா என்று கால்களில் விழுந்தான்..

கைபிடித்து எழுப்பி விட்டு சரி எனக்கு இன்னும் ஒரு சந்தேகம், அதை விளக்கி விட்டு செல் என சொல்லவும் மந்திரி என்ன எழவுடா இது என்று மீண்டும் ஜெயிலுக்கு செல்ல ஆயத்தமானான்.

மன்னன் அவனை நிறுத்தி, எல்லாம் நன்மைக்கே என்றாய் நான் உயிர் தப்பினேன்.. அதனால் உனக்கு என்ன நன்மை?? நீ ஜெயிலிலல்லவா இருந்தாய் இத்தனை நாளும் என்றான்..

மந்திரி சிரித்துக்கொண்டு சொன்னான், என்னை சிறையில் அடைக்கவில்லையென்றால் நானும் உங்களுடன் வேட்டைக்கு வந்திருப்பேன்,நான் வழக்கமாய் வேட்டையின் போது உங்களை விட்டு அகலுவதில்லை.. அதனால் நானும் உங்களுடன் சேர்ந்து நரர்களிடம் மாட்டியிருப்பேன்.. நீங்கள் குறைபலி தப்பிவிட்டீர்கள், எனக்கு குறையேதும் இல்லாத முழு உடம்பு, நான் மாட்டியிருப்பேன்.. அப்ப எல்லாம் நன்மைக்கே அல்லவா என்றான்..

மன்னன் ஷாக்காகி மந்திரிக்கு நிறைய பொன்னும், பொருளும் பரிசளித்து அனுப்பினான்..

நன்றி, அவ்ளவ்தான்..

அன்புடன், வசந்தா நடேசன்..

டிஸ்கி :- இது சமீபத்தில் கேள்விப்பட்ட ஒரு நீதிக்கதை.. நான் இதற்குமுன் இதை கேட்டதில்லை.. சரி, நம்மை போல் வேறு யாராவது இருந்தால் யான் பெற்ற இன்பம் இவ்வையகம் பெருக.. என்று ஒரு புது முயற்சி.. போரடித்தால் சொல்லுங்கள், வேற டிரை பண்ணுவோம்.. நோ வொரீஸ்..

Wednesday, March 9, 2011

இவைகள் பேசிக்கொண்டால்..!!

சூரியன் :- தலை தப்பிச்சுதுடா சாமி.. கருத்தமேகக்கூட்டம் என்னமா சுத்துனதுக?? மழையா கொட்டி நம்ம தன்மானத்தை உடைச்சுருவானுகளோன்னு பாத்தேன், நல்லவேளை கவுந்து அடிச்சு உழுந்தாலும் மீண்டும் உச்சிக்கி வந்துட்டம்ல, ஏதோ 63 நாயன்மாருக புண்ணியத்தால இனி நல்லா வறுத்தெடுக்கலாம் பயபுள்ளைகளா..

கை1 :- மானம்போச்சி, மானம் போச்சி.. சூரியனை நம்பாதே.. சூரியனை நம்பாதே.. வேற வழி இல்ல, இப்ப நம்பலாம்... ஆனா நம்பக்கூடாது.

கை2 :- போடாங்ங்ங்ங்க.. நானே நடுநடுங்கி ஒன்னுக்கு ஊத்திட்ருந்தேன், ஏதோ கனவுமாதி இருக்கு, இனி சூரியன் வாழ்க.. சூரியன் வாழ்கன்னு கத்தணும் போல இருக்கு..

கை3 :- இலை போட்டு சாப்டலாம்னு நெனைச்சேன், இப்படி பிச்சையெடுக்க உட்டானுவளே??

கை4 :- இனி எளைஞர்கள் ஆச்சி, எளைங்ஙர்கள் ஆச்சினு சொல்லித்தான் பாக்கலாம், கிழட்டுபயக கேட்டா தானே??

மாம்பழம் :- வடை எனக்குத்தான், வடை எனக்குத்தான். தக்காளி இனி கிடைக்கிய எல்லாத்தையும் சாப்ட்டு ஏப்பம் விட்டாதான் நிம்மதி, மது நாட்டுக்கு, வீட்டுக்கு, ஒடம்புக்கு நல்லது, நல்லது, நல்ல்ல்ல்லது.

இலை :- ம்ம்ம், இதுக்கு இத்தனை நாள் என்னை காய உடணுமா?? சரி, இனி புது அடிமைய வைச்சு பொழப்பை பாக்கவேண்டியதுதான்.

பம்பரம் :- நானும் சுத்திகிட்டுதான் இருக்கேன், என்ன செய்ய?? இலை போடமாட்டேங்றாளே?? இன்னிக்கு போடறேன்னாய்ங்க, வவுறு வேற பசிக்குது.. இனி இலங்கைல போய் சுத்தலாமான்னு பாக்கணும். ராசபக்சே விடுவானா?? தக்காளி, ஒரு காலம் வரும், நான் சூரியனுக்கு நடு மண்டையிலயே சுத்துறேன் பாரு.

அருவா, சுத்தி :- டேய் சுத்தி தூக்ன கையால இப்ப கத்தி தூக்க வைச்சுடாதீங்க, இப்ப இலை போடணும் எனக்கு..

இலை :- ம்ம், சத்தம், மூச். யாரு அங்க, இதுகள ஒரு ஹோட்டல்ல ரூம்ல போட்டு இன்னும் ரெண்டு நாளைக்கு அடைச்சி வையி.. நானே வயிரெறிஞ்சிட்டு இருக்கேன், இதுல இதுக வேற..

பம்பரம், அருவா/சுத்தி :- ச்சொம்மா, ச்சொம்மா.. நீங்க எப்ப வேணா இலை போடுங்க, நாங்க இங்கதான் இருப்போம். ஏன் டென்சன் ஆவுறிங்க??

தாமரை :- எல்லா இடமும் எல்லா நாளும் பூசை எங்களுக்குத்தான், நான் வந்து இலை போடவா??

வாக்காளர்கள் :- ஒரு முடிவுக்கு வந்து தொலைங்கய்யா?? வாங்க சீக்கிரம், எத்தனை நாளைக்கு டிவி, கேஸ்சுன்னு படம் போடுவீங்க?? புது பட ரிலீஸ் எப்ப??


அப்புடன், வசந்தா நடேசன்.

டிஸ்கி :- நகைச்சுவைக்காகவே, ஆட்டோலாம் வேண்டாம். சத்தியமா யாரையும்/எதையும் மனதில் வைத்து எழுதவில்லை.. நம்புங்க.

Tuesday, March 8, 2011

வெற்றிக்கூட்டணி..!


திமுக மற்றும் காங்கிரஸ் இடையே மீண்டும் கூட்டணி துளிர்த்து விட்ட இத்தருணத்தில் கீழ் வரும் சுட்டியை வழங்குவதில் பெருமை கொள்கிறேன்..

கனிமொழி + ராஜா + மீரா ராடியா



இந்த மூவரும் என்ன பேசிக்கொண்டார்கள் என்பது இனி தன் பொன்னான ஓட்டுகளை வழங்கி மகிழ இருக்கும் நம் வாக்காளப் பெருமக்களுக்கு மிக அவசியம் என கருதுவதால் ஒரு முகமறியா நண்பர் எழுதியதை அவரிடம் பெர்மிஷன் வாங்காமலேயே இங்கே சுட்ட வேண்டியதாகிவிட்டது..

மிகத்தெளிவாக இருக்கிறது... ஆங்கில உரையாடல்.. அப்படியே டைப் அடித்திருக்கிறார்கள்.. (இது மாறனின் உள்குத்தோ என்று எனக்கு ஒரு சந்தேகம் உண்டு) ஆடியோ லிங்கும் உள்ளது, அப்படியே கொஞ்சிக்கொஞ்சி பேசும் அழகை கேட்டும் ரசிக்கலாம், நேரம் இருப்போர்.

நான் முன்பு இந்த லிங்கை தேடியபோது கிடைக்கவில்லை.. நிறையபேர் என்னைப்போல் கஷ்டப்பட்டிருக்கக்கூடும், கஷ்டப்பட்டு மிஸ் பண்ணியிருக்கவும் கூடும்.. அப்படி இருந்தால் இதை படித்து நம் தலைவர்களின் லட்சணங்களை தெரிந்து கொள்ளலாம்.

இதை படித்துவிட்டு நேரா போயி இரட்டைஇலை, பம்பரம், கம்யூனிஸ்ட் மற்றும் விஜயகாந்த் வெற்றிக்கூட்டணி(??) க்கு உங்க பொன்னான வாக்குகளை தாரை வார்த்து விடவேண்டாம், சுயேச்சையாக இருந்தாலும் ஒரு நல்ல நபருக்கு சிந்தித்து வாக்களியுங்கள்.. அப்படி ஒரு அரசியல் மாற்றம் நம் ஊரில் நடந்தால் தான் உண்டு இப்போது இருக்கும் அரசியல்வியாதிகள் திருந்த வேண்டும் என்றால்..

சிலருக்கு சுயேச்சைகளுக்கு வாக்களித்தால் வாக்கு ஏதோ வீணாகிவிடும் என்ற ஒரு உணர்வு உண்டு(?), ஏதோ இவுங்க வாக்கெல்லாம் இது வரை சரியா பயன்படுத்தப்பட்டது போல்!

எங்கெங்கு காணினும் சுயேச்சையடா என்று இருந்தால், பயபுள்ளைகள் தலைல கைவைத்து மலங்க, மலங்க விழிப்பதையும், நடக்கப்போகும் குதிரைபேரத்தை ஒரு நிமிஷம் நினைத்துப்பார்த்து சிரித்துக்கொண்டே கீழே சென்று சுட்டுங்கள்!

ஒரு நாள் ஏதேச்சையாக தேடிய போது கூகில் அளித்த தகவல்கள் இங்கே..

கனிமொழியும், வைஷ்ணவி கார்ப் சீஃப் நீரா ராடியாவும்

ராஜாவும், நீரா ராடியாவும்

விர் சங்வியும் நீரா ராடியாவும்

இந்த லிங்குகளை வழங்கிய நண்பரின் பதிவு..

கனிமொழி + ராஜா தேடினேன், கிடைக்கலீங்கண்ணா!!

அன்புடன், வசந்தா நடேசன்.

டிஸ்கி :- துபாய்க்கெல்லாம் ஆட்டோ அனுப்புவாங்கன்னு நினைக்கிறீங்க??

படம் உதவி தினமலர்.. நன்றி தினமலர்.

Monday, March 7, 2011

மனசாட்சி!!

வழக்கமாய் வேலைக்கு போவதை தவிற வெளியே செல்லாத மனோ அன்று மாதம்தோரும் தவறாமல் செய்யவேண்டிய வங்கிபணிகளுக்காக அலுப்புடன் வெளியே கிளம்பினான்.. டிவியில் இந்தியா, அயர்லாந்து மேட்ச் நடந்து கொண்டிருந்தது.. அயர்லாந்தின் மிக குறைந்த ஸ்கோரை இந்தியா சேஸ் செய்து கொண்டிருந்தது..

வெளியே சென்று வங்கி பணிகளை இன்று முடிக்காவிட்டால் தாரளமாய் லேட்பேமன்ட் கட்டணம் போட்டுத்தாக்கிவிடுவார்கள் என்பதால் கடுப்புடன் வெளியே கிளம்ப வேண்டிய கட்டாயம்.

நேராக சென்று வங்கியிலிருந்து பணம் எடுத்துக்கொண்டு மணி எக்ஸேஞ்ச் நோக்கி நடக்கையில் வழியில் இருந்த நைட்கிளப்பை கடக்கும் போது பழைய நினைவுகள் மனோவின் மனதில் வந்து சென்றது, ஒரு இரண்டு வருடங்களுக்குமுன் அந்த கிளப்பில் சர்வ் செய்த அந்த பெண்ணின் ஞாபகம் வந்தது!

ம்ம்ம், என்று மனதை நேராக்கி மீண்டும் யூஏயி எக்ஸ்சேஞ்ச் போய் கிரடிட் கார்டுகளுக்கான பணத்தை அடைத்துவிட்டு ஊருக்கு பணம் அனுப்புவதற்காக அடுத்த எக்ஸ்சேஞ்ச் நோக்கி நடந்து கொண்டிருந்தான், மீண்டும் அந்த நைட்கிளப் கடக்கவேண்டிய மற்றொரு சந்தர்ப்பம். மனதில் வந்த சலனத்தை அடக்கி கொண்டு நேராக போகவேண்டிய எக்ஸ்சேஞ்ச் போய் ஊருக்கான பணத்தை அனுப்பி விட்டு திரும்பி வீட்டிற்கு நடக்கையில் மீண்டும் சலனம் எட்டிப்பார்த்தது.

வீட்டிலும் நண்பர்கள் யாரும் இல்லாததால் மனம் இந்தமுறை வெற்றிபெற்றது. வீட்டிற்கு சென்று தனியே பார்ப்பதை விட இங்கே நாலுபேரோடு சேந்துபாக்கலாமே என்று மனசாட்சிக்கு பதில் சொல்லி சமாளித்தாயிற்று. மனசாட்சி மீண்டும் கொடூரமாய், அதுமட்டும் தான் காரணமா?? என்று கேட்டுமுடிக்கும் போது மனோவின் கால்கள் கிளப்புக்குள் நுழைந்து சீட் தேடிக்கொண்டிருந்தது.

ஏனோ கிளப்பில் எதிர்பார்த்த கூட்டமில்லை, நல்ல வசதியான சீட் கிடைத்தது.. டிவி முன்பே வசதியான சீட் பிடித்து அமர்ந்துகொண்டு, மனசாட்சி, அடேய் கிராதகா.. என்று அலரும்போதே சர்வர், அதேபெண்.. வந்து சிரித்துக்கொண்டு என்ன சாப்பிடுகிறீர்கள்?? என்பது போல் ஒரு பார்வை பார்த்தது. அவளுக்கு இவனை ஞாபகம் இல்லை.. அதுவும் நல்லதற்கே என்று நினைத்துகொண்டே ‘ஒன் பைன் ஹனிக்கேன்‘ என்றான். அங்கு எத்தனையோ வருவார்கள், செல்வார்கள்.. இவனை ஞாபகம் வைப்பதற்கு இவன் ஷேக் மகமூத் அல்லவே.

சிரித்துக்கொண்டே டிவியில் மேட்சை கவனிக்க ஆரம்பித்தான். ஹனிக்கேன் உடன் பாப்கார்ன் மற்றும் வறுகடலை அடக்கம் டேபிளுக்கு வந்தது. அந்த பெண் இன்னும் கொஞ்சம் செழிப்பாயிருந்தாள்.. சரி, நல்லாயிருக்கட்டும் என்று அங்கிருந்த அவளையும், மற்ற சர்வர்களையும் ரசித்துக்கொண்டே மேட்ச்சும் ஓடிக்கொண்டிருந்தது.

இது நடந்து கொண்டிருக்கும்போதே மண்டை காய்ந்து போயிருக்கும் உங்களுக்கு நான் இதுவரை உங்கள் மனதில் எழுந்திருக்கும் கேள்விகளுக்கெல்லாம் விடைசொல்வதுதான் முறை..

மனோ துபாயில் வசிக்கும் ஒரு சேல்ஸ்மேன்.. சேல்ஸ்மேன் என்றாலே சம்பளம், கமிஷன் இத்யாதி, இத்யாதி எல்லாம் இருக்கும் இங்கே, அவரவர் திறமையை பொருத்து. மனோ ஒரு திறமையான சேல்ஸ்மேன், அலுவலக உதவியாளனாய் சேர்ந்து வாழ்கையின் உயரங்களுக்கு சென்றவன். ரொம்ப கட்டுப்பாடான ஜென்டில்மேன்.. நைட்கிளப் போனால் ஜென்டில்மேன் அல்ல என்று யாராவது சொன்னால், எஸ், யுவர் ஆனர், இவன் முன்பு ஜென்டில்மேன் அல்ல.
ஆனால் இப்போது சென்று இரண்டு வருடங்களுக்கு பின் இப்போதுதான் செல்வதால் ஒரு அரைகுறை குஞ்சுமோன் என்று வேண்டுமானால் வைத்துக்கொள்ளுங்கள். மனோவிற்கு அதை பற்றி கவலையில்லை.

துபாயின் நைட்கிளப் சமாச்சாரங்கள் ரொம்ப பிரபலம், அந்த அந்த மாநில மக்களை கவர்வதற்காக அந்த அந்த மாநில மொழிகள் பேசும் பெண்களை வைத்து நைட்கிளப்புகள் மற்றும் டேன்ஸ்கிளப்புகள் இங்கே சர்வ சாதரணம். எல்லாவற்றையும் நடத்துவது 75 சதவீதம் மலையாளியாய் தானிருப்பான். இதில் ரெண்டு வகை, ஒன்று சும்மா அழகழகான பெண்கள் உங்களுக்கு வேண்டியதை அழகாய் கருத்துடன் உங்களுக்கு பரிபாருவார்கள், மது, சாப்பாடு எல்லாம்.. மனைவிகள் கூட அப்படி பரிமாரியிருக்க மாட்டார்கள், அவ்வளவு அன்பாய் கவனித்து கொள்வார்கள்.

இன்னொன்று டேன்ஸ்கிளப் என்று சொல்லப்படும், கிளப்பின் நடுவே ஒரு மேடையில் நடன அழகிகள் உங்களுக்கு பிடித்த பாட்டுகளுக்கு டேன்ஸ் ஆடுவார்கள். கிட்டே போகவோ, தொடவோ அனுமதி இல்லை.. அதுக்கெல்லாம் ரொம்ப செலவாகும்.. உங்களுக்கு பிடித்த பாட்டுக்கு, உங்களுக்கு பிடித்த ஆள் ஆடவைக்கலாம்.

மலையாளிக்கு தெரியும், உங்களுக்கு என்ன தேவையென்று கனகச்சிதமாய்.. அதை நேக்கா கொடுத்து காசு பார்த்துக்கொண்டிருப்பான்.. இதில் தமிழ், தெலுங்கு, கன்னடம் மற்றும் மலையாளி பெண்கள், மற்றும் சில நார்த் இன்டியன் பெண்களும் இருப்பார்கள்.. உங்கள் விருப்பத்திற்கு தேர்வு செய்ய.

மனைவி, குழந்தைகளை ஊரில் விட்டு தனிமரமாய் இங்குவந்து தவிக்கும் ஆண்களுக்கு இது சொர்க்கமாய் இருக்கும்.. இது குறித்து தனிபதிவே எழுதலாம் என்பதால் இங்கே விடுகிறேன், இதுபற்றி இதற்குமுன் யாராவது எழுதியிருந்தாலோ, இல்லை நீங்கள் படித்திருந்தாலோ கமென்டில் சொல்லுங்கள், எனக்கு எழுதும் வேலை மிச்சமாகும்(??)

மனோ கதைக்கு வருவோம், பாவம் பையன், திருப்தியாய் சாப்பிட்டு நிறைய நாட்களாகிவிட்டது என்று ரெண்டு ஆப்பமும், ஒரு சில்லி சிக்கனும் சாப்பிடலாம் கொஞ்சம் பீருடன் என்று வந்தவன், இரண்டு பைனும், ஒரு கேனும் குடித்துவிட்டு, வயிரு பெருத்து, மனசாட்சிக்கு பதில் சொல்வதற்காக, ரெண்டு ஆப்பமும் சில்லிசிக்கனும் வாங்கிவைத்துக் கொண்டு கண்ணாமுழி திருக விழித்துக்கொண்டிருந்தான். இந்தியா ஜெயித்துவிட்டது உற்சாக கைதட்டல் அதிர.

இதற்கிடையில் அந்த பெண்ணுடன் தமிழில் பேச ஆரம்பித்து கொஞ்சம் நெருங்கியிருந்தான்.. கடைசியில் ஒருவழியாய் பெருத்த வயிருடன் போதும், விட்டுரலாம்னு பில் கேட்கும் போது அந்த பெண் அருகில் வந்து ரொம்ப சோகமாய், எங்களுக்கு இங்கே டிப்பு மட்டும்தான்.. சம்பளம் கிடையாது என்று சொன்னாள்..

மனோ, ஏன் வேலை பாக்குற, உட்டு தொலைச்சிட்டு வேற தேடவேண்டியது தானே??

ம்ம்ம், கேன்சல் அடிக்கப்போறேன்.. ஊருக்கு போறேன் என்றாள்..

எந்த ஊரு என்று மனோ கேட்கவும், இலங்கை.. கண்டி பக்கம் என்றாள்.

ஓ.. இப்பம் எப்படி நிலைமை..

இப்ப பரவாயில்லை.

பிரபாகரனுக்கு அப்புறம் பரவாயில்லையா??

இல்லை.. அவர் இருக்கும் போது பிரச்சனையாக இருந்தது.. இப்ப அதிகம் பிரச்சனை இல்ல, ஊருக்கு போகலாம் என்றாள்.

சரி என்று சொல்லிவிட்டு மனோ 20 திர்ஹம் டிப்ஸ் கொடுத்தான், ஏதோ தமிழ் என்று சொல்கிறாளே என்று, கொடுத்துவிட்டு நடையை கட்டவும், கௌம்புறிகளா?? இனி எப்பம்??

ம்ம்ம், பாக்கலாம்..

பய பெருத்த வயிருடன், வீங்கி, வீங்கி நடக்கும் போதே அவளுக்கு தெரிந்திருக்கவேண்டும் இனி இவன் எப்போது வருவான்னு அவனுக்கே தெரியாதென்று..

மனோவிற்கு இன்னொரு முறை நேரம் கிடைத்து அந்த வழியாக செல்லநேர்ந்தால், மீண்டும் ஒன்றிரண்டு வருடத்திற்குபின் போகலாம், கிடைக்குமா?? பார்ப்போம்..

அன்புடன், வசந்தா நடேசன்.

டிஸ்கி:- இது சத்தியமாய் துபாயில் வசிக்கும் மனோதான், அவனைப்பற்றி எழுதவேண்டும் என்று ரொம்ப வேண்டி, விரும்பி கேட்டதால்தான் எழுதினேன், இப்டி எழுதுவேன்னு பய நினைச்சிருக்க மாட்டான்!!

Sunday, March 6, 2011

முட்டாபசங்க சார்!!

பாத்துட்டு சும்மா சிரிங்க சார்..

விலைமதிக்கமுடியாத அறிவுச்சுடர்கள்??



அன்புடன், வசந்தா நடேசன்.

Saturday, March 5, 2011

ஆணவம்..

இது என் நண்பரை பற்றிய கதை..

1972ல் நம் கோவை மாநகரில் ஒரு நாளைக்கு ரூபாய் 2.50 என்று வேலை செய்ய ஆரம்பித்து, வாழ்கையில் பல பகுதியை பார்த்து முன்னேறி வந்த ஒரு சாதாரண தமிழனின் கதை..

திறமை மட்டும் போதாது, வேலையிலிருந்த திறமையால் அந்த ஆணவம் வந்தது என்றாலும் ஆணவம் ஒரு மனிதனை எங்கு வரை கொண்டு செல்லும் என்பதற்கு இவர் வாழ்க்கையை தவிற வேறு உதாரணம் கண்டுபிடிப்பது கடினம்.

வெல்டிங் என்றால் இவர் அடிப்பதுதான் என்று அப்போதே இருந்தவர்.. இவர் வெல்டிங் என்றால் பெரிய பெரிய கம்பெனிகள் கூட ஒன்றும் சொல்லாமல் அந்த காலத்தில் ஏற்றுக்கொள்ளுமாம். வெறும் டிராயிங் மட்டும் கொடுத்து விட்டால்போதும், வேலை முடிந்திருக்கும்.

என்னைவிட 10 வயது அதிகம் அவருக்கு, என்றால் அவர் வயது அப்போது 16 இருக்கும் என்று வைத்துக்கொள்ளுங்கள். அப்போதுதான் வேலைக்கு சேர்ந்து வாழ்க்கை முழுவதும் வெல்டிங், வெல்டிங் என்று வாழ்க்கையை அற்பணித்தவர்.. ஒரு தேர்ந்த பிரபல வெல்டர் இன்று.

வாழ்கையின் அடிமட்டத்திலிருந்து மேலேறி வந்தவர், 1982ல் அவர் சம்பளம், ஒரு நாளைக்கு ரூபாய் 12.86 பைசா என்றால் அவருடைய உழைப்பின் வலிமை புரிகிறதா?? இளமையின் உக்கிரத்தை... வாழ்வின் வக்கிரத்தை என்னென்று சொல்ல??

இளம் ரத்தம், நம் நண்பர் அந்த காலத்தில் அந்த வேலையை (எவரெஸ்ட் இஞ்சினியரிங், கோவை) ஆணவத்துடன் தொலைத்தவர், காரணம் கேளுங்கள், அவரின் பின்னே அதே கம்பெனியில் சேர்ந்தவருக்கு ஒரு நாளைக்கு ரூபாய் 12.87?? ஆனால் நிர்வாகம் இவருக்கு அதே சம்பளத்தை கொடுக்க மறுத்து விட்டது. நம் நண்பர், கேட்டிருக்கிறார், ஏன் என்னை விட அவனுக்கு ஒரு பைசா அதிகம்?? எனக்கும் அதையே கொடு, வேலை செய்கிறேன், இல்லை வேண்டாம்.. என்று தினமும் கம்பெனிக்கு செல்வார் ஆனால் வேலை செய்ய மாட்டார், இவருடைய பஞ்சை அடித்து இவரின் ஹெல்பர்கள் வேலை செய்வர்.. பொருப்பு இவருக்குத்தான்.

அதை பார்க்கும் சூப்பர்வைசர்கள், ஏன், நீ வேலை செய்யவில்லையென இவரை கேட்கவும் முடியாது.. ஒரு கட்டத்தில் அந்த வேலையே விட்டு விட்டு வெளிநாடுகளில் வேலை செய்ய வர ஆரம்பித்து கஷ்டப்பட்டு அவரின் ஐம்பதாவது வயது வரை பல கஷ்டப்பட்டு, 50 வயதில் இங்குள்ள அரசு துரையொன்றில் வேலைக்கு சேர்ந்தவர்.. இங்கு அரசு துரையில் ஐம்பது வயதுக்கு மேலுள்ள ஒரு முஸ்லீமுக்கு வேலை கிடைப்பது கொஞ்சம் இன்ப்ளூயன்ஸ் இருந்தால் சாத்தியம் தான், ஆனால் இவர் ஒரு ஹிந்து?? அவருக்கு வேலை கிடைத்தது அவரின் திறமையால்.. ம்ம்ம், திறமை??

திறமை மட்டுமல்ல, அவர் அவரது ஆணவத்தை விட்டொழித்து, என்னால் இனி முடியாது, உன் கருணையிருந்தால் மனது வை என்று பல வெளிநாட்டு கஷ்டங்களுக்குப்பின் கடவுளை சரணடைந்தபோது..

இன்று அவரின் 55 வது வயதில், நன்றாக இருக்கிறார்.. சொந்த வீடு, வசதி, வாழ்கை என்ற பல நிறைவேறியிருக்கின்றன.. ஆனால் இன்று அவர் நினைத்து பார்ப்பது அவர் திறமையை அல்ல.. கடவுளை.

இன்று அவர் சொல்லும் ஒரே வார்த்தை தன் திறமையை பற்றிய ஆணவம் மட்டும் ஒருவனுக்கு இருந்தால் போதாது, அதிலும் மேலானது கடவுள் கருணை.., அதற்கு வேண்டிக்கொள்ளுங்கள், அதற்கு முயற்சி செய்யுங்கள்.. என்பது தான்.

ஏதேனும் புரிந்ததா?? இல்லையேல் இன்னொரு நாள் இன்னும் விளக்குகிறேன், நண்பர் பற்றி..

அன்புடன், வசந்தா நடேசன்.

Friday, March 4, 2011

சேம்சங் போற்றுதும்..

2009 ஏப்ரலில் ஒரு 32" எல்சிடி வாங்கினேன், இங்கே ரூமில் பார்ப்பதற்காக. எல்சிடி விலைகள் அப்போது குறைந்திருந்தது இங்கே, 1699க்கு சேம்சங். 2 வருடம் வாரண்டி என்றார்கள், மண்டைய மண்டைய ஆட்டிட்டு வாங்கி வைத்தாகிவிட்டது. அது இத்தனை நாளும் ப்ரச்னை இல்லாமல் சென்று கொண்டிருந்தது.

பின்னர் வீட்டுக்கு வந்த பல நண்பர்கள், சேம்சங்?? வேற வாங்கிருக்கலாமே என்று சொல்லிச்சென்றிருக்கிறார்கள். மொபைல் பொருத்தவரை நான் எப்போதும் நோக்கியா வாங்குவதே வழக்கம், படு யூசர் ப்ரெண்லி என்பதால், ஆனால் சேம்சங் மொபைல் வாங்கி முன்பே நொந்த கதையும் கைவசம் உண்டு. சேம்சங் மாத்ரம் வாங்கிராதடா.. ன்னு அன்பாய் சொன்னவர்கள் கொஞ்சம் அதிகம் தான்.

ம்ம்ம்ம், என் போதாதவேளை, விலை மலிவாக இருக்கிறதே என்று வாங்கி தொலைத்து விட்டேன். சென்ற வருடம் வரை நல்லாத்தான் சென்றது, இந்த ஆண்டு ஆரம்பத்தில் ஒரு கருப்பு லைன் மேலே வர ஆரம்பித்தது, கொஞ்சம் இறைச்சலும் வர ஆரம்பித்தது சில நாட்களிலேயே.. ' பெப்ருவரியில் அப்படியே டிவியின் மேல்பகுதி கால்பங்கு கருப்படித்து விட்டது.

அசராமல் அதிலும் பார்த்துக்கொண்டிருந்தேன், நம் வீட்டிற்கு வரும் ஒரு நண்பர் தாங்கமுடியாமல், தூக்குங்க சர்வீஸ் குடுத்துருவம் என்று ஒரு நாள் வலுக்கட்டாயமாய் காரில் வைத்து எடுத்து சென்று சேம்சங் சர்வீஸ் செய்யும் ஈராஸ் கொண்டு கொடுத்தாகிவிட்டது, அவர்கள் சீரியல் நம்பர் பார்த்து ஏப்ரல் வரை வாரண்டி உள்ளது, பில் கொண்டு வந்தால் சர்வீஸ் இலவசம் என்றார்கள், வாங்கிய கடையில் சென்று பில் காப்பி வாங்கினாலும் போதும் கொண்டு வாருங்கள் என்றார்கள்.

வீட்டில் பில் இல்லை.. அந்த நல்ல பழக்கம்லாம் நமக்கு ஏது?? ஷராப் டி ஜி யில் கேட்டால் நாங்கள் இப்போது தான் சிஸ்டம் எல்லாம் மாற்றியிருக்கிறோம், முயற்சி செய்கிறோம் என்று முயன்றுவிட்டு சாரி என்றார்கள். சரி, 600, 700 போயிற்று என்று பில் கிடைக்கவில்லை, சர்வீஸ் செய்யுங்கள் நான் பணம் கொடுத்துவிடுகிறேன் என்றேன், வேல்டுகப் கிரிக்கெட் ஆரம்பித்து பார்க்க முடியாமல் ஸ்கோர்கார்ட் மட்டும் கம்ப்யூட்டரில் பார்த்துக்கொண்டிருந்த நேரம்.

பின்னர் சேம்சங்கிற்கும், ஈரோஸிற்கும் தினமும் போன் பண்ணி கேட்டுக்கொண்டிருந்தேன் என்ன பிரச்னை, எப்ப டிவியை கொடுப்பீங்கன்னு. நம் நல்ல நேரத்துக்கு என் டீவியில் ஏதோ தீர்க்கமுடியாத ப்ரச்னை போல்இருக்கிறது?? நான் காசு குடுக்குறண்டா, சரி பண்ணி குடுடா ன்னு பிரஷர் போடப்போட சாம்சங் பின் வாங்கிக்கொண்டிருந்தது.

ஒரு நாள் சேம்சங் ஒரு முடிவெடுத்து, அந்த டிவியின் இப்போதைய விலை 1300, சரி நாங்கள் அதை கொடுத்து விடுகிறோம், எங்கள் ஷோரூம் சென்று ஏதேனும் புது சேம்சங் டிவி வாங்கிக்கொள்ளுங்கள், 1300 கழித்துவிட்டு மீதி பணம் கொடுத்து வாங்கிச்செல்லுங்கள் என்றதும் ஆஹா சேம்சங் வாழ்க, சேம்சங் வாழ்க என்று சொல்லிவிட்டு கடைக்கு சென்று மாடல் சூஸ் பண்ணினேன், எல் ஈ டி வாங்கிரலாமா?? இல்ல 42" ப்ளாஸ்மா வாங்கிரலாமா?? ன்னு தேடிக்கொண்டிருக்கும் போதே நண்பருக்கு போன் பண்ணி விஷயத்தை சொன்னேன்..

சேம்சங்ல திரும்பவும் மாட்டவச்சுட்டானுங்களா?? ன்னு கேட்டுட்டே, எல்ஈடீ, கில்ஈடீ?? ல்லாம் வேண்டாம், ஒரு 50 அல்லது 100 குடுத்து ஏதாச்சும் வாங்குங்க?? எல்ஈடீல்லாம் அப்பறம் வேற நல்ல ப்ரான்ட்ல வாங்கலாம் எனவும் எனக்கும் சரி எனப்பட்டது.

நான் வைத்திருந்த அதே 32", ஆனால் 4 சீரிஸ் ஒன்று 1399 என்றார்கள், அதையே செலக்ட் பண்ணி ஈரோஸிடம் சொன்னால், சரிங்க சார் வந்து 99 கொடுத்துவிட்டு எடுத்து செல்லுங்கள் என்றார்கள்.

சென்ற சனிக்கிழமை சென்று எடுத்துவந்து ஆனந்தமாய் பார்த்துக்கொண்டிருக்கிறேன் இப்போது, டெலிவரி கொடுத்த பிலிப்பைனியிடம், கொஞ்சம் பேராசையாய், அப்பம் இன்னிலிருந்து இதுக்கு இன்னும் 2 வருஷம் வாரண்டி?? என்றேன். அவள், நோ.. நோ.. இதுக்கு ஒன் இயர் மட்டும்தான் என்றாள் கொஞ்சம் மிரண்டு.

சரி, சரி, தேங்யூ என்று எடுத்து வந்தேன். சேம்சங் வாழ்க.. கவனிக்க வேண்டியவை..

1) வாரண்டி காலம் முடிய மட்டும் பில்லை தொலைத்துவிடாதீர்கள், என் விஷயத்தில் வேறு வழியில்லாமல் கொடுத்து விட்டார்கள்.. அந்த ஸ்பேர் இப்போது அவர்களிடம் ஸ்டாக் இல்லை.. நான் காசு குடுக்குறேன், டீவி குடுன்னு ப்ரஷர் போட்டதால்.. சரி போய்தொலை என்று கொடுத்து விட்டார்கள், அந்த ஸ்பேர் இருந்திருந்தால், 800 குடுக்குறியா, சரி பண்றேன் என்றிருப்பார்கள்.. டிவி விலையே இப்போது 1300 தான்.

2) ஒரு பொருள் வாங்கியதும் அந்த பில்லை ஸ்கேன் பண்ணி உங்கள் ஈமெயிலில் ஒரு நியூ போல்டரில் வைத்துக்கொள்ளுங்கள், அது பிற்காலத்தில் உதவக்கூடும். எப்போதும், எல்லோரும் நல்லவனா இருக்கமாட்டாய்ங்கன்னா!!

வாழ்க்கை என்பதே படிப்பினை தானே!!

அன்புடன், வசந்தா நடேசன்.

Thursday, March 3, 2011

பாகிஸ்தான் புலம்பல்

பாகிஸ்தான் மற்றும் கனடாவுக்குமான மேட்சை பார்க்கிறீர்களா?? இப்போது?? உடனே பாருங்கள். பாக் இப்போது முதலில் மட்டையடித்து(இதெல்லாம் ரொம்ப ஓவரோ??)140/4.. அடப்பாவிகளா?? அதுக்குள்ள 140/5!! ம்ம்ம்.

நான் சொல்ல வந்தது விளையாடிக்கொண்டிருந்த மிஸ்பா மற்றும் அக்மல் இருவரும் தனக்குத்தானே புலம்பிக்கொண்டு ஆடுவது போல் இருந்தது.. போல் என்ன? புலம்பிக்கொண்டே ஆடிக்கொண்டிருந்தார்கள்..

என்ன புலம்பியிருப்பார்கள்??

1) கனடாகார பயபுள்ளைங்க எப்டி போடுறானுக பார்றா??
2) இந்த இந்தியாகாரனுகளை கனடா டீம்ல ஏண்டா எடுத்தீங்க??
3) நேற்று அயர்லாண்ட் இங்லாண்டை போட்டது போல் இன்னைக்கி நம்மள போட்டுருவானுகளோ?

நீங்களும் புலம்பலாம்??

அன்புடன், வசந்தா நடேசன்..

டீம் வொர்க் [2]

டீம் வொர்க் என்று ஆரம்பிக்கும் போது இதை தொடராக எழுதும் உத்தேசம் இல்லை.. சும்மா ஒரு சுயசொறிதல் பாணியில் ஆரம்பித்ததுதான், ஆனால் கடைசியில் அதில் எனக்கு கொஞ்சம் அதிகம் சொல்லஇருப்பது போல் தோன்றி தொலைத்து விட்டது.. நல்லதுக்கா, கெட்டதுக்கா?? தெரியாது. ம்ம்ம்.

துபாயில் உள்ள ஒரு சிறு வெற்றிகரமான நிறுவனத்தின் ஒரு சிறு அங்கம் என்பதை தவிர வேறு தகுதிகள் ஏதும் எனக்கில்லை! ஊரில் சில பல தொழில்கள் செய்ததுண்டு, அங்குள்ள நடைமுறைகளுக்கும் இங்குள்ள நடைமுறைகளுக்குமுள்ள சில வியாபார வித்தியாசங்கள் மனதில் உருத்தியதால், சரி சொல்லி வைப்போம், யாருக்காவது பலன் இருந்தால் இருக்கட்டுமே என்ற நினைப்பில் மட்டுமே தொடருகிறேன்..

டீம் வொர்க்கின் வெற்றி என்பது புது விஷயமல்ல, இப்போது நம் தேசத்திலும் கண்கூடு, இருந்தாலும் அந்த நிலை சில அல்லது பல பெரிய நிறுவனங்களில் மட்டுமே தான் இருக்கிறது. பல சிறு நிறுவனங்கள் இப்போதும் அதைப்பற்றி நினைப்பதில்லை என்பது ஒரு குறைதான். இந்த ஒரு சின்ன விஷயம் கோயிங்கன்சேர்ன் என்ற நிலையிலிருந்து எங்களை எப்படி மீட்டுவந்தது என்பதுதான் கதை.

ஆடிட்டிங் தொடர்புடையவர்கள் முன்பே இந்த வார்த்தை பதத்தை கேட்டிருக்கக் கூடும், கோயிங்கன்சேன் என்றால் கம்பெனி முடிஞ்சி போச்சி என்று அர்த்தம், அதாவது தலைக்கு மேல் வெள்ளம் போய்விட்டது என்பது போல், நஷ்ட்டம் அதிகம் ஆகிவிட்டது ஆனாலும் ஓனர் நினைத்தால் தொடரலாம் என்பது போல் எங்கள் நிறுவனத்தின் அப்போதைய ஆடிட்டர்கள் கே.பி.எம்.ஜி ஒரு ரிப்போர்ட் கொடுத்தார்கள் நான் சேர்ந்து ஒரு 3 மாதத்தில் கொடுத்த ஆடிட் ரிப்போர்ட் அது.

அப்படி ஒரு ரிப்போர்ட்டை ஏன் கொடுத்தார்கள், அதை ஏன் ஓனர் சம்மதித்தார் என்பதெல்லாம் பெரிய கதை.. உங்களுக்கு தேவையும் இல்லை.. முடிந்தால் இன்னொருநான் அதையும் எழுதுகிறேன்.

சுருக்கமாய் சொல்வதென்றால், எங்கள் கம்பெனி ஐரோப்பாவிலுள்ள ஒரு பெரிய கம்பெனியின் மிடில் ஈஸ்ட் அங்கமாக இருந்தது அப்போது, அவர்கள் அங்கே தயாரிக்கும் பொருள்கள் மற்றும் சில சேம் லைன் புராடக்ட்களை மிடில் ஈஸ்ட்டில் மார்க்கெட்டிங் செய்வது. ஐரோப்பாவிலுள்ள ஒரு மல்டி மில்லினேயரின் சிறு துளி வடிவம் எங்கள் அப்போதைய கம்பெனி.. அங்குள்ள பெருங்குழுமத்தை ஒருநாள் அவர்கள் விற்றுவிடுவது என்று முடிவெடுத்தபோது இந்த மிடில் ஈஸ்ட் சிறு துளியை மட்டும் இப்போதைய முதலாளி விலைக்கு வாங்கிக்கொண்டு இங்கு வந்துவிட்டான். ஐரோப்பாவில் மைனஸ் நாலு டிகிரியில் நடுங்கும் ஐரோப்பியர்கள் சந்தோஷமாக இங்கே வருவார்கள் என்றாலும் இவர் வந்தது நாங்கள் விற்ற பொருட்களின் மேலிருந்த நம்பிக்கை மற்றும் இந்த பகுதியை பற்றி முன்பே அறிந்திருந்ததால்.

சொல்லப்போனால் இதை ஒரு லக்கி சான்ஸ் என்றுதான் சொல்லவேண்டும், பெருங்குழுமம் இதைவைத்து என்னசெய்வது என்று நினைக்கையில் அங்கே இருந்த ஒருவர் இதை வந்த விலைக்கு சல்லிசாய் வாங்கிக்கொள்வது எல்லோருக்கும் எப்போதும் அமையாது..

இங்கே வந்தது முதல் நிர்வாகமே மாறியது.. அப்போது ஒரு இந்தியனின் நிர்வாகத்தில் இருந்தது, அப்படியே தலைகீழ் மாற்றம் நான் சேர்ந்த ஆறாவது மாதத்தில்..

முதலில் இங்கே என்னை மலைக்க வைத்தது எல்லோரையும் அழைத்து மீட்டிங், மீட்டிங் என்று அடிக்கடி காய்ச்சுவது. கம்பெனியில் இருந்த எல்லோரையும் அழைத்து வாரம் ஒருமுறை ஒரு மீட்டிங் இருக்கும், நான் கணக்கு மற்றும் நிர்வாகத்தில் இருந்ததால் எனக்கு தினமும் மீட்டிங் இருக்கும். டீம் ஒர்க்கின் தொடக்கம் அங்குதான் ஆரம்பம்.

மீட்டிங்கில் பேசுவது அனேகமாய் ஒரே விஷயங்கள், சென்ற வாரம் என்னென்ன செய்தாய்? எவ்வளவு செய்தாய், வரும் வாரம் என்னென்ன செய்யப்போகிறாய், அதற்க்கு என்னென்ன வேண்டும். ஒரே விஷயமாய் இருந்தாலும் வாராவாரம் இது வேறு வேறு ரகமாய் இருக்கும். நாங்கள் அப்போது இந்த மீட்டிங்கிற்கு தேர்ந்தெடுத்தது ஞாயிற்றுக்கிழமை, இங்குள்ள நிறுவனங்களின் வாரத்தின் முதல் நாள் அது.

நான் மீட்டிங்கிற்கு முன் அதற்கான எல்லாம் ரெடி பண்ண வேண்டும். என்னென்ன செய்தார்கள், யார் யார் செய்தார்கள், அவரவர் டார்கெட் என்ன? இன்னும் மீதி என்ன? இப்படி எல்லாம் என் கையிலோ அல்லது தலையிலோ ரெடியாய் இருக்கவேண்டும்.

டார்கெட் என்றால் என்ன? அது சிறு நிறுவனங்களுக்கும் அவசியமா?? பி.இ.பி?? இவை எல்லாம் இன்னொரு நாளில்.

அன்புடன், வசந்தா நடேசன்.